Тэрмін: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне
др афармленне
Радок 1: Радок 1:
'''ТЭРМІН''' [лац. terminus канец, мяжа], слова і словаспалучэнне, якія з'яўляюцца дакладным азначэннем прадмета, з'явы, якасці, працэсу і інш. у якой-небудзь спецыяльнай галіне навукі, тэхнікі, мастацтва і пад.
'''Тэрмін''' ({{lang-la|terminus}} — канец, мяжа) — слова і словаспалучэнне, якія з'яўляюцца дакладным азначэннем прадмета, з'явы, якасці, працэсу і інш. у якой-небудзь спецыяльнай галіне навукі, тэхнікі, мастацтва і пад.


Ад звычайных словаў адрозніваецца дакладнасцю [[Семасіялогія|семасіялагічных]] межаў, спецыялізаванасцю значэння, адназначнасцю. У тэрміны могуць ператварацца звычайныя словы, калі набываюць спецыяльнае значэнне. Наадварот, тэрміны ператвараюцца ў шырокаўжываныя словы літ. мовы, калі развіваюць шматзначнасць.
Ад звычайных словаў адрозніваецца дакладнасцю [[Семасіялогія|семасіялагічных]] межаў, спецыялізаванасцю значэння, адназначнасцю. У тэрміны могуць ператварацца звычайныя словы, калі набываюць спецыяльнае значэнне. Наадварот, тэрміны ператвараюцца ў шырокаўжываныя словы літаратурнай мовы, калі развіваюць шматзначнасць.


Тэрмін як лексічная адзінка ўласцівы кніжнай мове, якая выходзіць за межы літ. мовы сваёй вузкаспецыяльнай часткай.
Тэрмін як лексічная адзінка ўласцівы кніжнай мове, якая выходзіць за межы літ. мовы сваёй вузкаспецыяльнай часткай.

Версія ад 22:45, 7 сакавіка 2012

Тэрмін (лац.: terminus — канец, мяжа) — слова і словаспалучэнне, якія з'яўляюцца дакладным азначэннем прадмета, з'явы, якасці, працэсу і інш. у якой-небудзь спецыяльнай галіне навукі, тэхнікі, мастацтва і пад.

Ад звычайных словаў адрозніваецца дакладнасцю семасіялагічных межаў, спецыялізаванасцю значэння, адназначнасцю. У тэрміны могуць ператварацца звычайныя словы, калі набываюць спецыяльнае значэнне. Наадварот, тэрміны ператвараюцца ў шырокаўжываныя словы літаратурнай мовы, калі развіваюць шматзначнасць.

Тэрмін як лексічная адзінка ўласцівы кніжнай мове, якая выходзіць за межы літ. мовы сваёй вузкаспецыяльнай часткай.

Гл. таксама