Васіль Андрэевіч Залатароў: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
JerzyKundrat (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
вікіфікацыя, арфаграфія |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Васіль Андрэевіч ЗАЛАТАРОЎ''' ({{ДН|7|3|1872}}, [[Горад Таганрог|Таганрог]] — {{ДС|25|5|1964}}) — рускі і беларускі {{Кампазітар|СССР|Беларусі}} і педагог. Заслужаны артыст Расіі (1932), народны артыст Беларусі (1949). Прафесар (1918). |
'''Васіль Андрэевіч ЗАЛАТАРОЎ''' ({{ДН|7|3|1872}}, [[Горад Таганрог|Таганрог]] — {{ДС|25|5|1964}}) — рускі і беларускі {{Кампазітар|СССР|Беларусі}} і педагог. Заслужаны артыст Расіі (1932), народны артыст Беларусі (1949). Прафесар (1918). |
||
== Біяграфічныя звесткі == |
== Біяграфічныя звесткі == |
||
Вучыўся ў Прыдворнай пеўчай капэле ў [[М. Балакіраў|М. Балакірава]] і [[А. Лядаў|А. Лядава]], скончыў Пецярбургскую кансерваторыю (1900, клас [[М. Рымскі-Корсакаў|М. Рымскага-Корсакава]]). У 1909—33 выкладаў у кансерваторыях і музычна-драматычных інстытутах у Расіі і на Украіне, у 1933—41 вёў клас кампазіцыі ў [[Беларуская кансерваторыя|Беларускай кансерваторыі]]. Яго вучнямі былі [[Леў Маісеевіч Абеліовіч|Л. |
Вучыўся ў Прыдворнай пеўчай капэле ў [[М. Балакіраў|М. Балакірава]] і [[А. Лядаў|А. Лядава]], скончыў Пецярбургскую кансерваторыю (1900, клас [[М. Рымскі-Корсакаў|М. Рымскага-Корсакава]]). У 1909—33 выкладаў у кансерваторыях і музычна-драматычных інстытутах у Расіі і на Украіне, у 1933—41 вёў клас кампазіцыі ў [[Беларуская кансерваторыя|Беларускай кансерваторыі]]. Яго вучнямі былі [[Леў Маісеевіч Абеліовіч|Л. М. Абеліёвіч]]<ref name="БС">т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.</ref>, [[Анатоль Васільевіч Багатыроў|А. В. Багатыроў]], [[Уладзімір Уладзіміравіч Алоўнікаў|У. У. Алоўнікаў]]. |
||
== Творчасць == |
== Творчасць == |
||
Творча развіваў рэалістычныя традыцыі рускай класічнай музыкі. Напісаў шэраг твораў на матэрыяле фальклору розных народаў, у т.л. ўкраінскага, узбекскага, малдаўскага, туркменскага і інш. У беларускую музычную культуру арганічна ўвайшлі яго балет па матывах народных легевд [[Князь-возера, балет|«Князь-возера»]] (паст. [[1949]]; на тую ж музыку пастаўлены балеты «Аповесць пра каханне», 1953, і «Палымяныя сэрцы», 1955); сімфонія «Беларусь» (4-я, 1934), танцавальная сюіта і уверцюра-фантазія на беларускія тэмы (1937) для сімфанічнага аркестра; Маленькая сюіта на тэмы заходнебеларускіх народных песень для хору а капэла (1943); цыкл апрацовак народных песень для голасу з сімфанічным аркестрам «Кантрасты» (1939). Сярод іншых твораў: опера «Дзекабрысты» (паст. 1925), 4 кантаты, 6 сімфоній, 6 струнных квартэтаў і інш. |
Творча развіваў рэалістычныя традыцыі рускай класічнай музыкі. Напісаў шэраг твораў на матэрыяле фальклору розных народаў, у т.л. ўкраінскага, узбекскага, малдаўскага, туркменскага і інш. У беларускую музычную культуру арганічна ўвайшлі яго балет па матывах народных легевд [[Князь-возера, балет|«Князь-возера»]] (паст. [[1949]]; на тую ж музыку пастаўлены балеты «Аповесць пра каханне», 1953, і «Палымяныя сэрцы», 1955); сімфонія «Беларусь» (4-я, 1934), танцавальная сюіта і уверцюра-фантазія на беларускія тэмы (1937) для сімфанічнага аркестра; Маленькая сюіта на тэмы заходнебеларускіх народных песень для хору а капэла (1943); цыкл апрацовак народных песень для голасу з сімфанічным аркестрам «Кантрасты» (1939). Сярод іншых твораў: опера «Дзекабрысты» (паст. 1925), 4 кантаты, 6 сімфоній, 6 струнных квартэтаў і інш. |
||
Аўтар манаграфіі «Фуга» (1932) |
Аўтар манаграфіі «Фуга» (1932) — першай рускамоўнай працы, спецыяльна прысвечанай гэтай музычнай форме. |
||
== Прэміі і ўзнагароды == |
== Прэміі і ўзнагароды == |
||
| Радок 13: | Радок 13: | ||
== Бібліяграфія == |
== Бібліяграфія == |
||
* |
* Воспоминания… М., 1957. |
||
* Фуга. 3-е изд. М., 1965. |
* Фуга. 3-е изд. М., 1965. |
||
| Радок 19: | Радок 19: | ||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* Нисневич С. В.А.Золотарев. М., 1964. |
* Нисневич С. В. А. Золотарев. М., 1964. |
||
* Нісневіч С. Залатароў // БЭ ў 18 т. Т. 6. Мн., 1998. |
* Нісневіч С. Залатароў // БЭ ў 18 т. Т. 6. Мн., 1998. |
||
Версія ад 15:50, 22 студзеня 2014
Васіль Андрэевіч ЗАЛАТАРОЎ (7 сакавіка 1872, Таганрог — 25 мая 1964) — рускі і беларускі кампазітар і педагог. Заслужаны артыст Расіі (1932), народны артыст Беларусі (1949). Прафесар (1918).
Біяграфічныя звесткі
Вучыўся ў Прыдворнай пеўчай капэле ў М. Балакірава і А. Лядава, скончыў Пецярбургскую кансерваторыю (1900, клас М. Рымскага-Корсакава). У 1909—33 выкладаў у кансерваторыях і музычна-драматычных інстытутах у Расіі і на Украіне, у 1933—41 вёў клас кампазіцыі ў Беларускай кансерваторыі. Яго вучнямі былі Л. М. Абеліёвіч[1], А. В. Багатыроў, У. У. Алоўнікаў.
Творчасць
Творча развіваў рэалістычныя традыцыі рускай класічнай музыкі. Напісаў шэраг твораў на матэрыяле фальклору розных народаў, у т.л. ўкраінскага, узбекскага, малдаўскага, туркменскага і інш. У беларускую музычную культуру арганічна ўвайшлі яго балет па матывах народных легевд «Князь-возера» (паст. 1949; на тую ж музыку пастаўлены балеты «Аповесць пра каханне», 1953, і «Палымяныя сэрцы», 1955); сімфонія «Беларусь» (4-я, 1934), танцавальная сюіта і уверцюра-фантазія на беларускія тэмы (1937) для сімфанічнага аркестра; Маленькая сюіта на тэмы заходнебеларускіх народных песень для хору а капэла (1943); цыкл апрацовак народных песень для голасу з сімфанічным аркестрам «Кантрасты» (1939). Сярод іншых твораў: опера «Дзекабрысты» (паст. 1925), 4 кантаты, 6 сімфоній, 6 струнных квартэтаў і інш.
Аўтар манаграфіі «Фуга» (1932) — першай рускамоўнай працы, спецыяльна прысвечанай гэтай музычнай форме.
Прэміі і ўзнагароды
- Дзяржаўная прэмія СССР (1950)
Бібліяграфія
- Воспоминания… М., 1957.
- Фуга. 3-е изд. М., 1965.
Зноскі
- ↑ т. 5. Биографический справочник. Мн: Издательство «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. 29 с.
Літаратура
- Нисневич С. В. А. Золотарев. М., 1964.
- Нісневіч С. Залатароў // БЭ ў 18 т. Т. 6. Мн., 1998.
 | Для гэтага артыкула не запоўнены шаблон-картка {{кампазітар}}. |