Беларуская хрысціянска-дэмакратычная злучнасць: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
дрНяма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 9: | Радок 9: | ||
== Крытыка == |
== Крытыка == |
||
Паводле Р. Дзванкоўскага, прапанаваная Злучасцю беларусізацыя каталіцкага касцёла ў Беларусі сустрэлася з крытыкай з боку польскай нацыянальнай меншасці ў гэтай краіне і часткі польскіх каталіцкіх святароў — арганізацыю абвінавачвалі(хто?) ў тым, што яна спрыяе знішчэнню нацыянальнай свядомасці палякаў у Беларусі з дапамогай спробы знішчэння аднаго з яе галоўных элементаў — польскага касцёла. Дзванкоўскі лічыць, што Злучнасць адпавядае тэзісам некаторых(якіх?) дзеячаў беларускіх нацыянальных партый(якіх?), якія казалі, што ў Беларусі палякаў няма, а ёсць толькі апалячаныя і акаталічаныя беларусы, якіх трэба вярнуць да ''роднага беларускага''. Паводле Дзванкоўскага арганізацыя дзейнічала таксама згодна з палітыкай беларускіх уладаў, для якіх ''беларусізацыя так шматлікай і культурна і грамадска найбольш актыўнай часткі грамадства была б (…) рэччу вялікая значэння'', а таксама, дэ-факта, працягвала палітыку беларускіх камуністаў з пасляваенных гадоў, якія змагаліся з касцёлам як з ''антысавецкай, польска-нацыяналістычнай прапагандай''<ref name=a/>. |
Паводле Р. Дзванкоўскага, прапанаваная Злучасцю беларусізацыя каталіцкага касцёла ў Беларусі сустрэлася з крытыкай з боку польскай нацыянальнай меншасці ў гэтай краіне і часткі польскіх каталіцкіх святароў — арганізацыю абвінавачвалі(хто?) ў тым, што яна спрыяе знішчэнню нацыянальнай свядомасці палякаў у Беларусі з дапамогай спробы знішчэння аднаго з яе галоўных элементаў — польскага касцёла. Дзванкоўскі лічыць, што Злучнасць адпавядае тэзісам некаторых(якіх?) дзеячаў беларускіх нацыянальных партый(якіх?), якія казалі, што ў Беларусі палякаў няма, а ёсць толькі апалячаныя і акаталічаныя беларусы, якіх трэба вярнуць да ''роднага беларускага''. Паводле Дзванкоўскага арганізацыя дзейнічала таксама згодна з палітыкай беларускіх уладаў, для якіх ''беларусізацыя так шматлікай і культурна і грамадска найбольш актыўнай часткі грамадства была б (…) рэччу вялікая значэння'', а таксама, дэ-факта, працягвала палітыку беларускіх камуністаў з пасляваенных гадоў, якія змагаліся з касцёлам як з ''антысавецкай, польска-нацыяналістычнай прапагандай''<ref name=a/>. |
||
http://cdu.at.tut.by/default.html |
|||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
Версія ад 19:54, 5 мая 2015
Беларуская хрысціянска-дэмакратычная злучнасць (БХДЗ) — грамадска-палітычная арганізацыя.
Створана на ўстаноўчай канферэнцыі ў Мінску 1 чэрвеня 1991 г., прынята праграма і Статут, зарэгістравана 16 снежня 1991 г. Штаб-кватэра знаходзілася ў Мінску. Абвясціла сябе пераемніцай Беларускай хрысціянскай дэмакратыі[1] (1917—1940). Кіруючы орган — каардынацыйная рада. Асноўная мэта — духоўна-маральнае, нацыянальнае, палітычнае і эканамічнае адраджэнне Беларусі на прынцыпах негвалтоўнасці, плюралізму, прыватнай уласнасці, хрысціянскага брацтва з усімі народамі. Злучнасцю ў 1991 г. адноўлена выданне газета «Беларуская крыніца».
Ядро арганізацыі складалі 102 дэлегаты ўстаноўчай канферэнцыі, пераважна беларускамоўныя прадстаўнікі інтэлігенцыі маладога і сярэдняга ўзросту. Моўных, нацыянальных ці ўзроставых абмежаванняў не існавала, але сябрам БХДЗ, паводле Статута, можа быць той, хто падзяляе маральна-этычныя запаветы Хрыста. Кіруючыя органы: Каардынацыйная Рада і Управа. Было абрана 5 сустаршынь: П. Сілка (сустаршыня-каардынатар), І. Багдановіч, М. Рэшкаў, Э. Сабіла і Ф. Янушкевіч. Буйнейшыя арганізацыі былі створаны ў Брэсце, Гомелі, Гродне, Магілёве, Мінску, Полацку.
Паводле кс. Рамана Дзванкоўскага, арганізацыя між іншага выступала супраць польскай мовы ў каталіцкіх касцёлах ў Беларусі і імкнулася да іх поўнай беларусізацыі[2].
Крытыка
Паводле Р. Дзванкоўскага, прапанаваная Злучасцю беларусізацыя каталіцкага касцёла ў Беларусі сустрэлася з крытыкай з боку польскай нацыянальнай меншасці ў гэтай краіне і часткі польскіх каталіцкіх святароў — арганізацыю абвінавачвалі(хто?) ў тым, што яна спрыяе знішчэнню нацыянальнай свядомасці палякаў у Беларусі з дапамогай спробы знішчэння аднаго з яе галоўных элементаў — польскага касцёла. Дзванкоўскі лічыць, што Злучнасць адпавядае тэзісам некаторых(якіх?) дзеячаў беларускіх нацыянальных партый(якіх?), якія казалі, што ў Беларусі палякаў няма, а ёсць толькі апалячаныя і акаталічаныя беларусы, якіх трэба вярнуць да роднага беларускага. Паводле Дзванкоўскага арганізацыя дзейнічала таксама згодна з палітыкай беларускіх уладаў, для якіх беларусізацыя так шматлікай і культурна і грамадска найбольш актыўнай часткі грамадства была б (…) рэччу вялікая значэння, а таксама, дэ-факта, працягвала палітыку беларускіх камуністаў з пасляваенных гадоў, якія змагаліся з касцёлам як з антысавецкай, польска-нацыяналістычнай прапагандай[2].
http://cdu.at.tut.by/default.html
Зноскі
- ↑ БЭ ў 18 тамах. Т.2., Мн., 1997, С.431.
- ↑ а б Roman Dzwonkowski. Sytuacja religijna Polaków na Białorusi // Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa / pod red. Henryka Chałupczaka i Elżbiety Michaluk. — Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005. — С. 95. — 284 с. — ISBN 83-227-2388-1.