Сталінградская бітва

Сталінгра́дская бі́тва — бітва паміж войскамі СССР, з аднаго боку, і войскамі нацысцкай Германіі, Румыніі, Італіі, Венгрыі, Славакіі, з іншага, у ходзе Вялікай Айчыннай вайна. Бітва была адной з найважнейшых падзеяў Другой сусветнай вайны і ў шэрагу з бітвай на Курскай дуге была пераломным маментам у ходзе ваенных дзеянняў, пасля якіх нямецкія войскі згубілі стратэгічную ініцыятыву. Бітва ўключала ў сябе спробу вермахта захапіць левабярэжжа Волгі ў раёне Сталінграда (сучасны Валгаград) і сам горад, супрацстаянне ў горадзе, і контрнаступленне Чырвонай арміі (аперацыя «Ўран»), у выніку якога 6-я армія вермахта і іншыя сілы саюзнікаў Германіі ўнутры і вакол горада былі акружаныя і часткова знішчаныя, сумарныя страты абодвух бакоў у гэтай бітве перавышаюць два мільёны чалавек. Дзяржавы Восі згубілі вялікую колькасць людзей і ўзбраення і ў наступстве не былі здольныя цалкам аправіцца ад паражэння.

Для Савецкага Саюза, які таксама панёс вялікія страты ў ходзе бітвы, перамога ў Сталінградзе адзначыла пачатак вызвалення краіны, а таксама акупаваных тэрыторыяй Еўропы, што прывяло да канчатковага паражэння нацысцкай Германіі ў 1945 годзе.

Вонкавыя спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сталінградская бітва
• Дзяржаўны гісторыка-мемарыяльны музей-запаведнік «Сталінградская бітва» (руск.)
• Апісанне Сталінградскай бітвы, хроніка падзеяў, сводкі Савецкага інфармбюро (руск.)
• Сталінградзкая бітва — фатадакументы, якія захоўваюцца ў дзяржаўных архівах РФ (руск.)