Перайсці да зместу

Аляксей Аляксеевіч Гатцук

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксей Гатцук
Олексій Олексійович Гатцук
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 2 (14) снежня 1832[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 23 кастрычніка (4 лістапада) 1891[1] (58 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Дзеці Q112910562?
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці археолаг і публіцыст
Жанр публіцыстыка
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксей Аляксеевіч Гатцук (14 снежня (2 снежня паводле старога стылю) 1832, Адэса — 4 лістапада (23 кастрычніка паводле старога стылю) 1891, Масква) — расійскі і ўкраінскі археолаг і публіцыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Паходзіў з маларасійскага дваранскага роду Гатцукоў Чарнігаўскай губерні. Вучыўся ў Маскве: у 1-й і 4-й гімназіях, на філалагічным факультэце Маскоўскага ўніверсітэта. Скончыў універсітэцкі курс са званнем сапраўднага студэнта ў 1857, а затым вытрымаў выпрабаванне на ступень кандыдата. У 1859 атрымаў пасаду ад’юнкта па кафедры расійскай славеснасці ў Рышельеўскім ліцэі ў Адэсе. Тады ж ён выявіў сябе як публіцыст артыкуламі ў газетах «Одесский вестник» і «Московские Ведомости».

У 1861 пераехаў у Маскву. У 1862 надрукаваў у часопісе «Основа» развагі пра некаторыя ўкраінскія кнігі. Ад 1866 выдаваў у Маскве «Крестный Календарь», а ад 1875 дадатак да яго «Газета Гатцука» (першая расійская ілюстраваная газета).

Быў сябрам-заснавальнікам Маскоўскага археалагічнага таварыства, даследаваў курганы Маскоўскай губерні. Гатцук меркаваў, што рака Масква служыла рэзкай археалагічнай мяжой. Паказваў, што да поўдня ад ракі жылі роднасныя, хоць і розначасовыя, фіна-ўгорскія плямёны, а да поўначы, па яго меркаванні, былі сляды славянскага племені. Як член Археалагічнага таварыства, настойваў на сістэматычным назіранні за землянымі працамі ў старажытных гарадах.

Пахаваны ў Данскім манастыры Масквы.

Працы[правіць | правіць зыходнік]

  • Новости малороссийской литературы («Московские Ведомости», 1859, № 98, 112).
  • Евреи в русской истории и поэзии («Сион», 1861, № 1, 5, 10, 11, 38, 39).
  • Старина Русской земли (М., 1866).
  • О курганах Московской губернии («Чтения в Обществе истории и древностей», 1863—64).
  • Отчёт об археологических раскопках в окрестностях Москвы («Голос», 1864, № 4).
  • О некоторых древних вещах из Чертковского собрания («Русский архив», 1864).
  • О курганах, господствующих в Московской губернии («Чтения в ОИДр», 1869, кн. 4).
  • Заметка о «каменных бабах» близ Москвы (тамсама, 1870, кн. 3).
  • А. С. Пушкин под секретным надзором в Москве в 1829 («Русская старина», 1884, № 6).
  • Николай Коперник, основатель новой астрономии (М., 1873).
  • Житие Св. Тихона Задонского (М., 1884).
  • О Бисмарке русском, главноначальствующем южной (украинской) армией в 1747 г. («Чтения в ОИДр», 1871, кн. 3).
  • Об указе царя Алексея Михайловича касательно немцев («Русский архив», 1871, кн. 6).
  • Очерк истории книгопечатного дела в России («Русский вестник», 1872, кн. 5).
  • 300-летие присоединения Сибири («Газета Гатцука», 1882, № 50—52).

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]