Беатыфікацыя

Беатыфікацыя (лац.: beatus — дабрашчасны і лац.: facio — раблю) - у каталіцтве - акт надання асобе за асабліва праведнае жыццё пасмяротнага тытула «блаславёны». Разглядаецца царквой як ніжэйшая ступень у падрыхтоўцы кананізацыі. Прызнана афіцыйнай катэгорыяй кананічнага права Папам Урбанам VIII ў 1653 годзе.

Беатыфікацыя разглядаецца Царквой як «нізкі ўзровень», пэўны этап у працэсе падрыхтоўкі кананізацыі.

З VIII стагоддзя права беатыфікацыі належыць выключна Папе Рымскаму.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 2: Аршыца — Беларусцы / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн., 1996. — 480 с.: іл. ISBN 985-11-0061-7 (т. 2), ISBN 985-11-0035-8