Канель
Канель (эст.: kannel) — эстонскі струнны шчыпковая музычны інструмент, звычайна 60—90 см даўжынёй, 17—33 см шырынёй; адрозніваецца колькасцю струн, сустракаюцца інструменты з 5—10, 14, 21, 30, 33, 46 і 50 струнамі.
Найстарэйшыя канелі захоўваюцца ў Музеі тэатра і музыкі ў Таліне, яны датуюцца канцом XVIII — пачаткам XIX стагоддзя. Першая пісьмовая згадкі блізкароднаснага канелю фінскага кантэле адбылося ў 1835 годзе ў Калевале. Старадаўнія канелі мелі трапецападобны дзяўблены крылападобны корпус з 5-7 струнамі, накрыты дэкай з адной ці некалькімі адтулінамі; металічны струнатрымальнік знаходзіўся на вузкім канцы дэкі, а калкі — на шырокім (такая канструкцыя даўжэй за ўсё захоўвалася ў сету і на астравах). На пяціструнным канелі акампаніравалі выкананні найстарэйшых вершаваных твораў — рэгіверсаў. Пачынаючы з ХІХ стагоддзя колькасць струн павялічвалася.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Каннель // Музыкальная энциклопедия. Том 2. — М.: Советская энциклопедия, 1974. — С. 687—688.