Карл Нойберг

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Карл Нойберг
ням.: Carl Neuberg
Дата нараджэння 29 ліпеня 1877(1877-07-29)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 30 мая 1956(1956-05-30)[1] (78 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці біяхімік, выкладчык універсітэта, хімік
Навуковая сфера біяхімія
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Карл Нойберг (ням.: Carl Neuberg; 29 ліпеня 1877, Гановер — 30 мая 1956, Нью-Ёрк) — нямецкі біяхімік. Прыват-дацэнт у Берлінскім універсітэце па хіміі з 1904 года, ў 1906 годзе атрымаў званне экстраардынарнага прафесара, прафесар (1916); у 1938 годзе эміграваў, працаваў у Ерусаліме і Нью-Ёрку.

Карл Нойберг (другі злева, на заднім плане) на адкрыцці Інстытута кайзера Вільгельма, Далем, 1913

Асноўныя працы па абмене вугляводаў, закісанню, ферментам. Адкрыў шэраг ферментаў (піруватдэкарбаксілазу, b-глюкуранідазу і інш.), а таксама прамежкавы прадукт абмену вугляводаў — фруктоза-6-фасфат (эфір Нойберга).

Зноскі

  1. а б Carl Neuberg // Brockhaus Enzyklopädie
  2. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
  3. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Michael Engel: Neuberg, Carl. Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 19, Duncker & Humblot, Berlin 1999, ISBN 3-428-00200-8, S. 102 f.