Надпіс улюбёнца

Кілікс-білінгва, комаст са скіфасам, надпіс Калос: ΕΠΙΛΥΚΟΣ ΚΑΛΟΣ — «Эпілік прыгожы», Луўр

Надпіс улюбёнца (Надпіс Калос) — форма эпіграфікі, распаўсюджаная ў вазапісе старажытнагрэчаскай керамікі ў перыяд паміж 550 і 450 гадамі да н. э., у асноўным сустракаецца на сімпосійных вазах.

Надпіс выглядаў: «Καλός ХХ», што перакладаецца як «Прыгожы ХХ». Згаданыя імёны заўсёды паказвалі на юнака або юную дзяўчыну. У апошнім выпадку замест Καλός ўжываўся прыметнік жаночага роду Καλή. Даследчык гэтых надпісаў Вільгельм Крол адзначае, што жаночых імёнаў сустракаецца не больш за 30, тады як мужчынскіх — 528.

Прызначэнне надпісаў Калос застаецца невядомым. Адны даследчыкі мяркуюць, што надпісы Калос характарызуюцца эратычнай канатацыяй і мелі мэту выказаць любоўныя пачуцці вазапісца або заказчыка роспісу для вазы з юнаком. Іншыя лічаць, што такія надпісы заказваліся багатымі родамі, каб узвысіць свайго атожылка, стварыць яго культ.

Літаратура

• Neil W. Slater. 'The Vase as Ventriloquist: Kalos-inscriptions and the Culture of Fame', in Signs of Orality: The Oral Tradition and its Influence in the Greek and Roman World (ed. E. Anne Mackay). Leiden: Brill, 1999, pp. 143—161.
• Kenneth J. Dover. Greek Homosexuality. 2nd edition. London: Duckworth, 1989.
• Wilhelm Klein: Die griechischen Vasen mit Lieblingsinschriften, Wien 1890. 2., verb. und verm. Aufl. Leipzig 1898.
• François Lissarrague: Publicity and performance. Kalos inscriptions in Attic vase-painting, In: Performance culture and Athenian democracy, Cambridge 1999, S. 359—373.
• Niall W. Slater: The vase as ventriloquist. Kalos-inscriptions and the culture of fame, In: Signs of orality. The oral tradition and its influence in the Greek and Roman world, Leiden 1999, S. 143—161.
• Stefan Brenne: Indices zu Kalos-Namen, In: Tyche 15, 2000, S. 31-53.