Перайсці да зместу

Фрунзенская набярэжная

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Фрунзенская набярэжная
Масква
руск.: Фрунзенская набережная
Фатаграфія
Агульная інфармацыя
Краіна Расія
Горад Масква
Акруга ЦАА
Раён Хамоўнікі
Працягласць 2,5 км
Найбліжэйшыя
станцыі метро
Сакольніцкая лінія Фрунзенская,
Кальцавая лінія Парк культуры
Ранейшыя назвы Хамоўніцкая набярэжная
Паштовы індэкс 119021 (№ 2—12/2),
119146 (№ 14—36/2),
119270 (№ 38/1—54)
Нумары тэлефонаў +7(495) XXX----
на OpenStreetMap
на Яндэкс.Картах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фрунзенская набярэжнаянабярэжная на левым беразе Масквы-ракі ў раёне Хамоўнікі Цэнтральнай адміністрацыйнай акругі гарады Масквы. Размешчана паміж Крымскім і Андрэеўскім мастамі. На набярэжную выходзяць вуліца Цімура Фрунзэ, 1-я, 2-я і 3-я Фрунзенскія вуліцы. Нумарацыя дамоў пачынаецца ад Крымскага моста.

Паходжанне назвы

[правіць | правіць зыходнік]

Пераназвана, як і тры прылеглыя вуліцы, у гонар савецкага военачальніка М. В. Фрунзэ[1]. Раней звалася Хамоўніцкая набярэжная. Дата пераназвання ў розных крыніцах паказваецца розная: 1925 год[2], 1926 год[3], 1936 год[4]. Слушная найхутчэй апошняя дата, бо на карце Масквы 1934 года набярэжная яшчэ завецца «Хамоўніцкая»[5].

Набярэжная як праезд уздоўж Масквы-ракі паўстала пасля збудавання ў 1872 годзе жалезнага Крымскага моста. У 1897 годзе быў зацверджаны праект Хамоўніцкай набярэжнай, як гарадскога праезду да Камер-Калежскага вала, але да 1914 года ён быў рэалізаваны толькі часткова. Забудова набярэжнай, з выняткам некалькіх будынкаў, да сярэдзіны 1930-х гадоў заставалася аднапавярховай. У 1923—1936 гадах па набярэжнай вынікаў трамвай[6].

У 1933 годзе на набярэжнай адкрыта Усесаюзная будаўнічая выстаўка[7]. У другой палове 1930-х гадоў на набярэжнай пабудавалі некалькі шматпавярховых жылых дамоў, у тым ліку комплекс жылых будынкаў, што паўтарае пабудаваныя незадоўга да таго па праекце архітэктара А. Г. Мардвінава на Вялікай Калужскай вуліцы (цяпер у складзе Ленінскага праспекта). У 1936—1937 гадах берагі ракі абклалі гранітам.

«У 1950 годзе быў зацверджаны план рэканструкцыі набярэжнай, распрацаваны архітэктарамі Я. У. Белапольскім, Е. Н. Стамо і Н. Я. Улас. Па гэтым плане набярэжная пашыраецца да 50 метраў і разбіваецца на шэсць кварталаў, што залучаюць у забудову і будынкі, пабудаваныя ў 1935—1940 гг. Праектуецца пабудаваць на набярэжнай 40 буйных шматпавярховых будынкаў, сем школ, спортпляцоўкі, уладкаваць абзеляненне. Хаты павінны быць, галоўным чынам, у 10—14 паверхаў, бо набярэжная знаходзіцца паміж вышынным будынкам Універсітэта на Ленінскіх горах і новымі вышыннымі дамамі ў Садовым кольцы»[8]. У выніку гэтага плана набярэжную забудавалі сталінскімі дамамі. У 1956 годзе па набярэжнай правялі тралейбус[9]. У 2000 годзе над набярэжнай збудаваны Пушкінскі пешаходны мост.

Зноскі

  1. Сытин П. В. Из истории московских улиц. — М., 1958. — Стр. 576—577
  2. Сытин П. В. Откуда произошли названия улиц Москвы. — М., 1959. — С. 313.
  3. Имена московских улиц. М., 1988. С. 391.
  4. ОМК УМ(недаступная спасылка)
  5. Новый схематический план г. Москвы. — М.: Издание Моссовета, 1934.
  6. История маршрута № 24 на сайте «Московский трамвай»
  7. История Росстройэкспо
  8. Сытин П. В. Из истории московских улиц. — М., 1958. — С. 562
  9. История маршрута № 17 на сайте «Московский троллейбус»
  • Сытин П. В. Из истории московских улиц. — М., 1958. — С. 556—563.