Перайсці да зместу

Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін
араб. يحيى بن محمد حميد الدين‎‎
king of Mutawakkilite Kingdom of Yemen[d]
1918 — 17 лютага 1948
Пераемнік Ahmad bin Yahya[d]
Imam of Yemen[d]
1904 — 1918
Папярэднік Muhammad bin Yahya Hamid ad-Din[d]

Нараджэнне 18 чэрвеня 1869(1869-06-18)[1]
Смерць 17 лютага 1948(1948-02-17)[2][3][…] (78 гадоў)
Месца пахавання
Род Rassid dynasty[d]
Бацька Muhammad bin Yahya Hamid ad-Din[d]
Дзеці Ahmad bin Yahya[d], Q16124624?, Saif al-Islam Abdallah[d] і Sayf al-Islam al-Hassan[d][4]
Веравызнанне іслам
Бітвы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ях’я Мухамед Хамід-ад-дзін (1869 — 17 лютага 1948) — дзяржаўны дзеяч Емена.

У 1904 г. быў абраны імамам секты зейдзітаў і ўзначаліў паўстанне еменскіх зейдзіцкіх плямён супраць панавання Асманскай імперыі. У 1911 г. заключыў з турэцкім султанам пагадненне, па якім раён зедзіцкіх плямен атрымаў унутраную аўтаномію. Пасля распаду Асманскай імперыі ў 1918 г., Ях’я прыняў тытул караля Емена. Аб’яднаў разрозненыя еменскія плямёны ў рамках адзінага Еменскага мутавакілійскага каралеўства. 1 лістапада 1928 г. заключыў з СССР дагавор аб сяброўстве і гандлі (т.зв. «Дагавор ў Сане»). Прытрымваючыся антызаходніх пазіцый у знешняй палітыцы, праводзіў у краіне курс на захаванне і ўмацаванне рэакцыйнага дыктатарскага рэжыму. З мэтай перашкодзіць заходняй экспансіі і закансерваваць існуючыя сацыяльна-эканамічныя адносіны праводзіў палітыку самаізаляцыі Емена. Забіты ў выніку змовы.

Зноскі