Іван Андрэевіч Жытко
| Іван Андрэевіч Жытко | |
|---|---|
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 30 ліпеня 1930 |
| Месца нараджэння | в. Гукова, Ляхавіцкі раён, Брэсцкая вобласць, БССР, СССР |
| Дата смерці | 29 верасня 2013 (83 гады) |
| Грамадзянства | СССР, Беларусь |
| Альма-матар | Вышэйная школа МУС СССР (г. Масква) |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік-гумарыст, капітан міліцыі |
| Мова твораў | беларуская |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Узнагароды | Знак «Выдатнік міліцыі», медалі «За бездакорную службу» III, II і I ступеняў |
Іван Андрэевіч Жытко (30 ліпеня 1930, в. Гукова, Ляхавіцкі раён — 29 верасня 2013) — беларускі пісьменнік-гумарыст, капітан міліцыі.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў в. Гукова (цяпер — Ляхавіцкі раён Брэсцкай вобласці). Завочна закончыў Вышэйшую школу Міністэрства ўнутраных спраў СССР у Маскве. З 1950 па 1953 гады праходзіў службу ў войсках МУС.
З 1957 па 1983 гады служыў у Камянецкім РАУС на розных пасадах: участковым упаўнаважаным, оперупаўнаважаным, старэйшым оперупаўнаважаным крымінальнага вышуку. З 1972 года — начальнік аддзялення аховы Камянецкага РАУС.
Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 2008 года.
Іван Андрэевіч Жытко — майстар гумарэсак. Яго творы друкаваліся ў шматлікіх рэспубліканскіх, абласных і раённых выданнях, калектыўных зборніках. Шмат друкаваўся ў раённай газеце «Навіны Камянеччыны».
На пенсію выйшаў у чэрвені 1983 года. 29 верасня 2013 года жыццё пісьменніка абарвалася…[1]
Творчасць[правіць | правіць зыходнік]
Аўтар кніг:
- «Смех на высадку»: проза (Брэст, «Выдвецтва С. Лаўрова», 1997).
- «Прыз»: проза (Брэст, «Выдавецтва С. Лаўрова», 2001).
- «І смех, і бяда»: проза (Брэст, «Издательство Академия», 2005).
- «Смех смехам»: проза (Брэст, «Альтернатива», 2010).
Укладальнік літаратурных зборнікаў:
- «Аб’яднанню „Ахова“ — 50 год»: Камянецкае раённае аддзяленне аб`яднання «Ахова» (Брэст, «Выдавецтва С. Лаўрова», 2002).
Прызнанне[правіць | правіць зыходнік]
За час службы ўзнагароджаны знакам «Выдатнік міліцыі», медалямі «За бездакорную службу» III, II і I ступеняў.
Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ «Творчы партрэт пісьменніцкай суполкі: Біяграфічны даведнік Брэсцкага абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі»: (Брэст, «Альтэрнатыва», 2018)
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- «У сям’і пісьменнікаў — папаўненне» [І. Жытко — член Саюза пісьменнікаў Беларусі], газета «Навіны Камянеччыны» (18.10.2008).
- «З гумарам па жыцці»: Н. Нарэйка, газета «Навіны Камянеччыны» (28.08.2010).
- «Сувязная нітка пакаленняў»: Г. Юшкевіч — аповед пра былога начальніка аховы Камянецкага падраздзялення, сёння — старшыню ветэранскай арганізацыі А. Жытко, «Навіны Камянеччыны» (27.10.2010)
- «Смех Івана Жытко»: Н. Кандрашук, «ЛіМ» (19.11.2010).
- «Пра прэзентацыю кнігі гумарэсак І. Жытко „Смех смехам“»: у ЦРБ імя У. Ігнатоўскага г. Камянец, «Навіны Камянеччыны».
- «Выратаванне смехам»: Ю. Паталкоў, «Народная трыбуна» (21.05.2011).
- «Слова пра аўтара»: Н. Гарагляд у кнізе «Смех на высадку»
- «Смех на высадку»: Ніна Гарагляд на аднайменны зборнік гумарэсак, «Навіны Камянеччыны» (02.07.1998).
- «У гонар юбілею»: аб кнізе «Ахова», Н. Гарагляд, газета «Навіны Камянеччыны» (30.10.2002).
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- http://www.writers.by/authors/person19.pdf Архівавана 4 красавіка 2018.
- http://www.kamenec.by(недаступная спасылка)
- http://www.gcbs-brest.by/index.php/spis-chlena-sayuzu