Іван Мікалаевіч Шыла

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іван Мікалаевіч Шыла
Дата нараджэння 15 чэрвеня 1950(1950-06-15) (73 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства  СССР Беларусь
Род дзейнасці выкладчык універсітэта
Навуковая сфера механізацыя сельскай гаспадаркі
Месца працы
Навуковая ступень доктар тэхнічных навук (1993)
Навуковае званне прафесар (2004)
Альма-матар
Прэміі
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь
Узнагароды
Юбілейны медаль «100 год органам дзяржаўнага кіравання сельскай гаспадаркай і харчаваннем Беларусі»
Юбілейны медаль «100 год органам дзяржаўнага кіравання сельскай гаспадаркай і харчаваннем Беларусі»
Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь
Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь

Іван Мікалаевіч Шыла (нар. 15 чэрвеня 1950, в. Ямнае, Столінскі раён, Брэсцкая вобласць) — беларускі вучоны ў галіне механізацыі сельскай гаспадаркі. Доктар тэхнічных навук (1993), прафесар (2004), заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2018).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

У 1967—1972 гадах вучыўся на матэматычным факультэце Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. З 1972 года працаваў у Цэнтральным навукова-даследчым інстытуце механізацыі і электрыфікацыі сельскай гаспадаркі (ЦНДІМЭСГ) Нечарназёмнай зоны СССР на пасадах малодшага, старшага навуковага супрацоўніка і загадчыка лабараторыі.

Абараніў дысертацыю на суісканне вучонай ступені кандыдата навук (1981) і доктара тэхнічных навук па спецыяльнасці «Эксплуатацыя, аднаўленне і рамонт сельскагаспадарчай тэхнікі» (1993). У 2004 годзе прысвоена вучонае званне прафесара.

У 1998 годзе прызначаны намеснікам дырэктара па навуковай рабоце Беларускага навукова-даследчага інстытута механізацыі сельскай гаспадаркі (БелНДІМСГ, раней — ЦНДІМЭСГ), у 2001 годзе — намеснікам прэзідэнта Акадэміі аграрных навук Рэспублікі Беларусь.

У 2002—2013 гадах — першы прарэктар, у 2013—2021 гадах — рэктар Беларускага дзяржаўнага аграрнага тэхнічнага ўніверсітэта (БДАТУ).

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Кірункі навуковых даследаванняў: сістэма навуковага забеспячэння механізацыі сельскай гаспадаркі, аптымізацыя параметраў тэхнічных сродкаў, тэхналагічных працэсаў; фарміраванне і рэалізацыя сістэм машын для сельскай гаспадаркі.

Пад яго кіраўніцтвам і пры яго ўдзеле выкананы шэраг навуковых прац па аптымізацыі параметраў тэхналагічных працэсаў і тэхнічных сродкаў для сельскай гаспадаркі, фарміраванні сістэм машын для раслінаводства і жывёлагадоўлі. Прапанаваныя ім навуковыя ідэі былі пакладзены ў аснову распрацоўкі «Канцэпцыі развіцця механізацыі і аўтаматызацыі вытворчасці Рэспублікі Беларусь на перыяд да 2000 г.», зацверджанай Калегіяй Міністэрства сельскай гаспадаркі і харчавання ў 1996 годзе.

Унёс істотны ўклад у стварэнне інавацыйнай сістэмы адукацыйнага працэсу ў БДАТУ. Пад ягоным кіраўніцтвам распрацаваны адукацыйныя стандарты і тыпавыя навучальныя планы па 10 спецыяльнасцях, здзейснены перавод навучальнага працэсу на модульна-рэйтынгавую тэхналогію навучання. Займаў пасаду старшыні спецыялізаванага Савета па абароне доктарскіх дысертацый пры БДАТУ; пад яго кіраўніцтвам абаронены шэсць кандыдацкіх і адна доктарская дысертацыя.

Аўтар больш 700 навуковых прац (з іх 94 — за мяжой), у тым ліку 7 манаграфій, 2 падручнікаў, 43 вучэбна-метадычных дапаможнікаў, 190 патэнтаў на вынаходствы.

Узнагароды і прэміі[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны медалём Францыска Скарыны (2010), ганаровымі граматамі Савета Міністраў (2004) і Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (2008, у суаўтарстве) — за працу «Стварэнне канструкцый і арганізацыя вытворчасці сямейства збожжаўборачных камбайнаў „Палессе“».

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]