Алег Юр’евіч Цокаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Алег Юр’евіч Цокаў
руск.: Олег Юрьевич Цоков
Дата нараджэння 23 верасня 1971(1971-09-23)
Месца нараджэння
Дата смерці 11 ліпеня 2023(2023-07-11) (51 год)
Месца смерці
Месца пахавання
Альма-матар
Грамадзянства
Род войскаў Узброеныя Сілы СССР і Узброеныя сілы Расійскай Федэрацыі
Званне генерал-лейтэнант
Бітвы/войны
Узнагароды і званні
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Алег Юр’евіч Цокаў (руск.: Оле́г Ю́рьевич Цо́ков, 23 верасня 1971, СССР — 11 ліпеня 2023, Бэрдзянск, Украіна) — расійскі военачальнік, генерал-лейтэнант (2023).

Праз уварванне Расеі ва Украіну знаходзіўся пад санкцыямі Еўрасаюза, Вялікабрытаніі і Новай Зеландыі.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 23 верасня 1971 года ў сям’і ваеннага і настаўніцы. Змяніў 11 школ, перш чым атрымаў атэстат аб сярэдняй адукацыі.

Скончыў Ташкенцкае вышэйшае агульнавайсковае каманднае вучылішча (1994), Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ (2000).

Пасля заканчэння вучылішча праходзіў службу ў Сібірскай ваеннай акрузе камандзірам узвода, роты. Удзельнічаў у першай чачэнскай вайне.

З 2000 па 2004 год камандзір 2-га мсб 74-й амсбр, маёр, падпалкоўнік (Юрга). Удзельнічаў у другой чачэнскай вайне.

З 2004 года — намеснік камандзіра 74-й асобнай гвардзейскай мотастралковай Звянігарадска-Берлінскай ордэнаў Кутузава і Суворава брыгады.

З 2006 года — камандзір 228-га мотастралковага Севастопальскага ордэна Аляксандра Неўскага палка.

З 2011 па 2014 год намеснік камандзіра 33-й асобнай мотастралковай брыгады 49-й арміі Паўднёвай ваеннай акругі (Майкоп).

З 2014 па 2015 год — камандзір 810-й асобнай гвардзейскай ордэна Жукава брыгады марской пяхоты імя 60-годдзя ўтварэння СССР[1].

З 2015 па 2018 год — камандзір 205-й асобнай мотастралковай брыгады (Будзёнаўск).

З 2018 па 2019 год — намеснік камандуючага 49-й агульнавайсковой арміі Паўднёвай ваеннай акругі (Стаўрапаль)[2].

З верасня 2019 па чэрвень 2021 года — слухач Ваеннай акадэміі Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі (факультэт нацыянальнай бяспекі і абароны дзяржавы)[3][4].

З 24 лютага 2022 года ўдзельнічае ў вайне з Украінай. Быў датычны да нанясення ракетных удараў па гарадах Украіны[5]. З жніўня 2022 года — камандзір 144-й гвардзейскай мотастралковай Ельнінскай Чырванасцяжнай, ордэна Суворава дывізіі (Смаленск).

Загінуў у ліпені 2023 года на пасадзе намесніка камандуючага Паўднёвай ваеннай акругай у выніку ўдару па запасным камандным пункце 58-й арміі ў Бэрдзянску у ходзе Украінскага контрнаступлення ў ліпені 2023 года[6].

Санкцыі[правіць | правіць зыходнік]

13 снежня 2022 года з-за ўварвання Расіі ва Украіну трапіў пад санкцыі Вялікабрытаніі і Новай Зеландыі[7] як датычны да ракетных удараў па ўкраінскіх гарадах[8]. Раней, 19 кастрычніка быў унесены ў санкцыйны спіс Украіны[9].

25 лютага 2023 года ўнесены ў санкцыйны спіс усіх краін Еўрасаюза за «удзел у Расійскай агрэсіўнай вайне супраць Украіны»[10].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, выхоўваў сына і дачку.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • Ордэн Жукава;[11]
  • Тры Ордэна Мужнасці;[11]
  • Ордэн «За ваенныя заслугі»;[11]
  • Медаль «Удзельніку ваеннай аперацыі ў Сірыі»;
  • Медаль «За адзнаку ў ваеннай службе» III, II, I ступені;
  • Медаль «За воінскую доблесць» 1-й ступені і 2-й ступені[12]
  • Медаль «За ўмацаванне баявой садружнасці»;
  • Медаль «За ўдзел у ваенным парадзе ў Дзень Перамогі»;
  • Медаль За адзнаку ў службе ў сухапутных войсках;
  • Медаль Стратэгічнае камандна-штабное вучэнне «Каўказ-2012»;
  • Медаль «За вяртанне Крыма»
  • Заслужаны ваенны спецыяліст Расійскай Федэрацыі.

Зноскі

  1. ↑ Бригаду морской пехоты Черноморского флота возглавил новый командир
  2. ↑ В парадном строю кадеты СПКУ / Сайт (недаступная спасылка)СПКУ, 9 мая 2018
  3. ↑ Здесь научат побеждать / Архівавана 2 лістапада 2019.Газета «Красная звезда», 4 сентября 2019
  4. ↑ Встреча с выпускниками военных вузов
  5. ↑ Times, Русская служба The Moscow. Еще один российский генерал погиб на войне в Украине (руск.). Русская служба The Moscow Times (11 ліпеня 2023).
  6. ↑ Times, Русская служба The Moscow. Еще один российский генерал погиб на войне в Украине (руск.). Русская служба The Moscow Times (11 ліпеня 2023).
  7. ↑ New Zealand Ministry of Foreign Affairs and Trade. Russia Sanctions Register(нявызн.). New Zealand Ministry of Foreign Affairs and Trade.
  8. ↑ New UK sanctions target senior Russian commanders following strikes on Ukrainian civilian infrastructure (англ.). GOV.UK.
  9. ↑ ЦОКОВ Олег Юрьевич - биография, досье, активы (руск.). Война и санкции.
  10. ↑ European Union Official Journal of the European Union L59I // European Union. — 2023. — 25 лютага — Т. Volume 66. — ISSN 1977-0677.
  11. ↑ а б в http://static.kremlin.ru/media/events/photos/big/3L3sJJnA1G2WhZAOBffnov0zIfzBIxFN.jpg
  12. ↑ https://8war.ru/wp-content/uploads/68609_29042.jpg

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Алег_Юр’евіч_Цокаў&oldid=4544255"