Аляксандр Васілевіч Саветаў

Аляксандр Васілевіч Саветаў
Дата нараджэння	12 (24) лістапада 1826
Месца нараджэння	Маскоўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	24 лістапада (7 снежня) 1901 (75 гадоў)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя
Грамадзянства	Расійская імперыя
Дзеці	Q24045739?
Род дзейнасці	аграном, выкладчык універсітэта, дэкан
Навуковая сфера	аграномія і pedology[d]
Месца працы	фізіка-матэматычны факультэт Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта[d]
Навуковая ступень	доктар прыродазнаўчых навук[d]
Альма-матар	Беларуская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аляксандр Васілевіч Саветаў (руск.: Алекса́ндр Васи́льевич Сове́тов; 12(24).11.1826—24.11(7.12).1901) — расійскі вучоны, аграном, педагог.

Біяграфія

Нарадзіўся ў с. Гульнева Дзмітраўскага раёна Маскоўскай вобласці. Пасля закан­чэння ў 1850 годзе Горы-Горацкага земляробчага інстытута працаваў у ім выкладчыкам. У 1853—55 гадах камандзіраваны ў Германію, Бельгію i іншыя краіны Еўропы для вывучэння сельскай гаспадаркі. У 1855—57 гадах ён узначальваў у інстытуце кафедру сельскагаспадарчай тэхналогіі, чытаў лекцыі па аграхіміі. 3 1859 года загадчык кафедры сельскай гаспадаркі Пецярбургскага ўніверсітэта. У гэтым жа годзе за працу «Пра развядзенне кармавых траў у полі», якая была падрыхтавана i напісана ў Горках, яму прысуджана ступень магістра сельскай гаспадаркі, у 1867 годзе за працу «Аб сістэмах земляробства» — ступень доктара сельскай гаспадаркі (першы ў Pacійскай імперыі). У 1888—1900 гадах працаваў дэканам фізікаматэматычнага факультэта Пецярбургскага ўніверсітэта. Асноўныя працы прысвечаны сістэмам земляробства i севазваротам. Распрацоўваў рацыянальныя спосабы вядзення сельскай гаспадаркі, абгрунтаваў мэтазгоднасць пасеваў бабовых i злакавых кармавых траў. 3 1860 года кіраваў сельгасаддзелам Вольнага эканамічнага таварыства. У 1885—96 (разам з В. В. Дакучаевым) i ў 1898—1900 (разам з М. П. Адамавым) выдаваў «Матэрыялы па вывучэнні рускіх глеб». Адстойваў прыярытэт рускага земляробства ў практыцы травасеяння, выступаў як прыхільнік прагрэсіўнай ідэі адзінства арганічнай i неарганічнай прыроды, падкрэсліваў стваральную ролю раслін у працэсе глебаўтварэння. Палявое травасеянне ён разглядаў не толькі як крыніцу, але i як найважнейшы фактар паляпшэння фізічных якасцей глебы i павышэння яе ўрадлівасці. Добра ведаючы стан сельскай гаспадаркі i навукі за мяжой, Саветаў падкрэсліваў неабходнасць выпрацоўкі ўласных метадаў вядзення гаспадаркі, якія дапасоўваліся да эканоміі i адпаведных глебавых i кліматычных умоў пэўных раёнаў.