Перайсці да зместу

Аляксей Валер’евіч Дзермант

Checked
З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Аляксей Дзермант)
Аляксей Валер’евіч Дзермант
Дата нараджэння 4 чэрвеня 1979(1979-06-04) (45 гадоў)
Месца нараджэння
Род дзейнасці публіцыст, палітолаг, філосаф
Месца працы
Альма-матар
Партыя
Узнагароды

Аляксей Валер’евіч Дзéрмант[1], сапраўднае прозвішча Дзерман, ён жа Аляксей Дзéрманіс (нар. 4 чэрвеня 1979, г. Талгар, Алмаатынская вобласць, Казахская ССР) — беларускі публіцыст, філосаф, палітолаг, прапагандыст рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі[2]. Раней прыхільнік неаязычніцкага руху і еўрапейскіх новых правых, у цяперашні час прапагандуе еўразійства і камунізм.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і вайскоўцаў. Скончыў Акадэмію кіравання пры прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2001) па спецыяльнасці «юрыст», аспірантуру Інстытута філасофіі НАН Беларусі. Выкладаў у 2008—2009 гадах палітычную гісторыю і гісторыю палітычных ідэй Беларусі ў ЕГУ, адкуль сышоў у 2010 годзе з групай іншых выкладчыкаў нібыта праз парушэнне акадэмічнай свабоды. З 2007 года — навуковы супрацоўнік Інстытута філасофіі НАН Беларусі[1].

У 2002 годзе быў адным з заснавальнікаў суполкі «Гега рух»[3]. Суполка пазіцыянавала сябе як прадстаўніцтва еўрапейскага ультраправага[4][5][6] неаязычніцкага руху Heathen Front[en].[7] У ліку сваіх папярэднікаў «Гега рух» бачыў, сярод іншых, дзеячаў Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыі Уладзіслава Казлоўшчыка і Фабіяна Акінчыца[8].

Пасля беларускіх падзей 2010 года і ўкраінскіх падзей 2013—2014 гадоў, паводле ўласных слоў, трымаецца «антыфашысцкіх»[9] і «антынацыяналістычных»[10] поглядаў.

У 2005—2012 гадах быў укладальнікам і выпускаючым рэдактарам часопіса «Друвіс» («DRUVIS», выйшла тры нумары — 2005, 2008, 2011). У студзені 2012 года пакінуў склад Цэнтра «Крыўя» і рэдакцыі часопіса «Друвіс». Цяпер уваходзіць у склад суполкі «Цытадэль». Галоўны рэдактар альманаха «Сівер».

Дырэктар Цэнтра вывучэння і развіцця кантынентальнай інтэграцыі «Паўночная Еўразія», які быў зарэгістраваны ў Мінску ў сакавіку 2020 года[11].

Падтрымлівае рэпрэсіі рэжыму Лукашэнкі пасля выбараў 2020 года і вайну Расіі супраць Украіны[2]. 26 красавіка 2024 года ўступіў у Камуністычную партыю Беларусі[12].

Сябра Бюро ЦК Камуністычнай партыі Беларусі, загадчык Аддзела тэорыі і практыкі сацыялізму ЦК КПБ.

Навуковая і публіцыстычная дзейнасць

[правіць | правіць зыходнік]

Кірункі навуковай дзейнасці: беларуская і балцкая міфалогія, палітычная і сацыяльная філасофія, філасофія традыцыяналізму, праблемы этнагенезу беларусаў, міфалогія ўлады, палітычная і этнічная гісторыя Беларусі, філасофія традыцыяналізму, гісторыя ідэй, геапалітыка[1].

Аўтар больш за 50 публікацый у навуковых і навукова-папулярных выданнях Беларусі, Літвы, Польшчы, Украіны, Расіі.

Выдаў артыкулы пра этнагенез беларусаў («Крывічы» і «Этнагенез беларусаў», апошні разам з С. Санько), гісторыю паганства ў Беларусі («Паганскае адраджэньне на Беларусі»), гісторыі ідэй («Arcana imperii. Casus Lithuaniae», «Русь і Крывія», апошні разам з Я. Чурылавым). Аўтар кнігі «Беларусь — Еўразія. Памежжа Расіі і Еўропы».

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны Ганаровай граматай Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь. У 2021 годзе атрымаў падзяку Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь[13].

Паходжанне прозвішча

[правіць | правіць зыходнік]

Імаверна паходзіць ад літоўскага Dermantas (літ. dereti ‘пасаваць, быць адпаведным, належным’+ літ. mintis ‘думка’), заканамерна трансфармаванага на славянскай моўнай глебе: Dermantas < Дзермант < Дзермонт < Дзерм(а)он (параўн. Eismantas < Эйсмант < Эйсмонт < Эсьмон < Есьман). Сярод беларусаў найчасцей сустракаецца ў жыхароў ваколіц Баранавіч, адкуль паходзяць продкі Аляксея Дзерманта па мужчынскай лініі[крыніца?].

Прозвішча Дзерман сустракаюцца сярод беларусаў, латышоў[14], палякаў[15], яўрэяў[16].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б в Государственная идеология Беларуси: миф или реальность? // Беларуская думка № 6, 2015. — С. 95—100
  2. ↑ а б Разбираем роль в пропаганде Алексея Дзерманта (руск.). MediaIQ | Путеводитель в мире новостей (13 ліпеня 2023). Праверана 30 красавіка 2024.
  3. ↑ Прэзэнтацыя gegaruch.org на Радыё Рацыя, 18 сакавіка 2002 г.
  4. ↑ Searchlight Magazine: Nazi black metal leader arrested in the US
  5. ↑ [1] Архівавана 18 лістапада 2007.
  6. ↑ Antisemitism Worldwide 2000/1 — Sweden Архівавана 5 лістапада 2011.
  7. ↑ Сайт Гега рух (архіўная версія): Druve. Krauja. Zeme.: «ĢEGA Ruch — Kryuskaja Draugija Druvingau — першае прававітае афіцыйнае прадстаўніцтва эўрапейскага рушання Heathen Front на балцкіх землях: Крыўя, Латґалія, Латвія, Літва. Разам з азначэннем Kryuskaja Draugija Druvingau ĢEGA Ruch мае адгэтуль таксама выкарыстоўваць дадатак Kryuski Druvijski Front (Krivian Heathen/ Druvian Front, KHF).»
  8. ↑ Сайт Гега рух (архіўная версія): «Našyja Papiaredniki: Вацлаў Ластоўскі / Фабіян Акінчыц / Уладзіслаў Казлоўшчык / Вітаўт Тумаш»]
  9. ↑ Мы победили, но война не закончена: «Есть и ещё один аспект — из памяти выхолащивается смысл той войны и той Победы. Ведь это было не просто противостояние двух геополитических гигантов, мировоззрений и систем. Тогда объединились все, кто противостоял абсолютному злу. Никогда до того в истории идеология, провозглашавшая своим принципом культ неравенства людей, не получала таких механизмов уничтожения всех тех, кто попадал на низшие ступени этнической и расовой иерархии. Никогда до того не создавалась настолько рационально и технологически оснащённо организационная машина массового уничтожения людей.»
  10. ↑ Белорусский проект будущего: «Националистическая идеология в Беларуси повторяет существующий восточноевропейский канон национализма и обязательно предполагает глубокое вовлечение в проблемы древней истории, вопросы символики и эстетики, апологию лингвоцентризма и сильный антироссийский аффект. К сожалению или к счастью, никакого другого национализма и его наполнения в Восточной Европе сейчас нет и не предвидится. Очевиден и результат его сколь-либо длительного влияния на общество: Украина, Грузия, Молдова, страны Балтии никак не могут быть примерами реализации позитивной программы и выбора, показывающего достойный пример для белорусов».
  11. ↑ Центр «Северная Евразия»
  12. ↑ Дзермант. Telegram. Праверана 30 красавіка 2024.
  13. ↑ Шэраг кіраўнікоў і супрацоўнікаў розных устаноў узнагароджаны медалямі і ўдастоены Падзякі Прэзідэнта
  14. ↑ Генриетта Карловна Дерман
  15. ↑ Дерман Юзефа Адамовна
  16. ↑ Jewish Encyclopedia of Russia — Surnames starting with the letter D: DERMAN Abram Borisovich, 1880, Lisichansk, Ekaterinoslav; DERMAN Grigory Lvovich, 1889, Bakhmut, Ekaterinoslav

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Аляксей_Валер’евіч_Дзермант&oldid=4869159"