Аўгуст Якабсан

Аўгуст Якабсан
эст.: August Jakobson
старшыня Прэзідыума Вярхоўнага Савета Эстонскай ССР[d] 4 ліпеня 1950 — 4 лютага 1958
Папярэднік	Эдуард Пяль[d]
Пераемнік	Ёган Эйхфельд
Нараджэнне	20 жніўня (2 верасня) 1904 Пярну, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя
Смерць	23 мая 1963(1963-05-23) (58 гадоў) Талін, Эстонская ССР, СССР
Месца пахавання	Лясныя могілкі
Партыя	КПСС
Член у	Саюз пісьменнікаў СССР
Адукацыя	Тартускі ўніверсітэт
Дзейнасць	пісьменнік, палітык
Аўтограф
Узнагароды	Заслужаны пісьменнік Эстонскай ССР[d] Народны пісьменнік Эстонскай ССР[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аўгуст Якабсан (1904 — 1963) — эстонскі пісьменнік, дзяржаўны і партыйны дзеяч. Заслужаны пісьменнік Эстонскай ССР (1945). Народны пісьменнік Эстонскай ССР (1947).

Біяграфія

Нарадзіўся 20 жніўня (2 верасня) 1904 года ў пасёлку Раэма (цяпер — Пярнумаа, Эстонія) у сям’і фабрычнага рабочага. Вучыўся ў гімназіі, сродкі на вучэнне зарабляў на торфараспрацоўках, у порце, на лясных складах. У апошнім класе гімназіі, у 1925 годзе, пачаў пісаць свой першы раман «Прыгарад бедных грэшнікаў»: кніга пра гарадскую беднату, насычаная аўтабіяграфічным матэрыялам. Раман быў надрукаваны ў 1927 годзе. Пасля заканчэння гімназіі будучы пісьменнік паступіў у Тартускі ўніверсітэт: вывучаў палітэканомію, затым медыцыну.

У першы перыяд творчасці, да далучэння Эстоніі да СССР, Якабсан напісаў некалькі раманаў, шмат аповесцей і апавяданняў з жыцця эстонскіх рабочых, інтэлігенцыі і буржуазіі, востра крытыкуючы буржуазны лад. Аднак творы гэтага перыяду поўныя безвыходнасці, з элементамі натуралізму.

Устанаўленне Савецкай улады ў Эстоніі адбілася на творчасці пісьменніка. Ён актыўна ўдзельнічаў у будаўніцтве маладой саюзнай рэспублікі. Авалодаўшы метадам сацыялістычнага рэалізму, ён таленавіта адлюстроўваў складаныя працэсы, якія адбываліся ў краіне. П’еса «Жыццё ў цытадэлі» (1946) паказвае ідэйны рост эстонскай інтэлігенцыі, п’еса «Барацьба без лініі фронту» (1947) адлюстроўвае барацьбу эстонскага пралетарыяту ў 1920-х гадах. Пераадоленні буржуазных перажыткаў у свядомасці людзей прысвечана п’еса «Ржаўчына» (1947). Класавую барацьбу ў эстонскай вёсцы, якая ўступіла на шлях калектывізацыі, аўтар адлюстроўвае ў п’есе «Наша жыццё» (1948). У тым жа годзе напісана п’еса «Два лагеры» аб сутыкненні двух светапоглядаў, камуністычнага і буржуазнага, прафашысцкага, у асяроддзі эстонскай інтэлігенцыі. П’еса «Будаўнік» (1949) расказвае пра пасляваеннае аднаўленне гаспадаркі.