Гімн Уругвая
| Уругвайцы, айчына або магіла! | |
|---|---|
| Orientales, la Patria o la Tumba! | |
.JPG) Нотны запіс гімна Уругвая | |
| Аўтар слоў | Франсіска Акунья дэ Фігероа, 1943 |
| Кампазітар | Francisco José Debali, 1943 |
| Краіна |
 Уругвай |
| Зацверджаны | 1845 |
Гімн Уругвая — тэкст гімна пісаў Франсіска Акунья дэ Фігероа, які напісаў і гімн Парагвая. Тэкст быў афіцыйна прыняты як дзяржаўны гімн 8 ліпеня 1833. Гэта самы доўгі з дзяржаўных гімнаў — яго поўнае выкананне займае каля пяці хвілін. Звычайна выконваюцца толькі два першыя яго куплеты.
Музыку напісалі Франсіска Хасэ Дэбалі і Фернанда Кіхана, як мяркуецца, на аснове музычнай тэмы з оперы Даніцэці. Упершыню гэтая музыка была выканана 19 ліпеня 1845 г, і 25 ліпеня 1848 г. яна была афіцыйна прынятая як дзяржаўны гімн.
Праз 90 гадоў, 20 мая 1938 года, у гімн былі ўнесены змены, прапанаваныя Херарда Граса і Беноні Калькавекіа.
Тэкст гімна[правіць | правіць зыходнік]
- Orientales la Patria o la Tumba!
- Libertad o con gloria morir!
- Es el voto que el alma pronuncia,
- Y que heroicos sabremos cumplir!
- Libertad, libertad Orientales!
- Ese grito a la Patria salvó
- Que a sus bravos en fieras batallas
- De entusiasmo sublime inflamó.
- De este don sacrosanto la gloria
- Merecimos tiranos temblad!
- Libertad en la lid clamaremos,
- Y muriendo, también libertad!
- Dominado la Iberia dos mundos
- Ostentaba sus altivo poder,
- Y a sus plantas cautivo yacía
- El Oriente sin nombre ni ser;
- Mas, repente sus hierros trozando
- Ante el dogma que Mayo inspiró,
- Entre libres, déspotas fieros,
- Un abismo sin puente se vió.
- Su trozada cadena por armas,
- Por escudo su pecho en la lid,
- De su arrojo soberbio temblaron
- Los feudales campeones del Cid:
- En los valles, montañas y selvas
- Se acometen con muda altivez,
- Retumbando con fiero estampido
- Las cavernas y el cielo a la vez.
- El estruendo que en torno resuena
- De Atahualpa la tumba se abrió,
- Y batiendo sañudo las palmas
- Su esqueleto, venganza! gritó:
- Los patriotas el eco grandioso
- Se electrizan en fuego marcial,
- Y en su enseña más vivo relumbra
- De los Incas el Dios inmortal.
- Largo tiempo, con varia fortuna,
- Batallaron liberto, y señor,
- Disputando la tierra sangrienta
- Palmo a palmo con ciego furor.
- La justicia, por último, vence
- Domeñando las iras de un Rey;
- Y ante el mundo la Patria indomable
- Inaugura su enseña, y su rey.
- Orientales, mirad la bandera,
- De heroísmo fulgente crisol;
- Nuestras lanzas defienden su brillo,
- Nadie insulte la imagen del sol!
- De los fueros civiles el goce
- Sostengamos; y el código fiel
- Veneremos inmune y glorioso
- Como el arca sagrada Israel.
- Porque fuese más alta tu gloria,
- Y brillasen tu precio y poder,
- Tres diademas, ho Patria, se vieron
- Tu dominio gozar, y perder.
- Libertad, libertad adorada,
- Mucho cuestas tesoro sin par!
- Pero valen tus goces divinos
- Esa sangre que riega tu altar
- Si a los pueblos un bárbaro agita,
- Removiendo su extinto furor,
- Fratricida discordia evitemos,
- Diez mil tumbas recuerdan su horror!
- Tempestades el Cielo fulmina,
- maldiciones desciendan sobre él,
- Y los libres adoren triunfante
- de las leyes el rico joyel.
- De laureles ornada brillando
- La Amazona soberbia del Sud,
- En su escudo de bronce reflejan
- Fortaleza, justicia y virtud.
- Ni enemigos le humillan la frente,
- Ni opresores le imponen el pie:
- Que en angustias selló su constancia
- Y en bautismo de sangre su fé.
- Festejando la gloria, y el día
- De la nueva República el Sol,
- Con vislumbres de púrpura y oro,
- Engalana su hermoso arrebol.
- Del Olimpo la bóveda augusta
- Resplandece, y un ser divinal
- Con estrellas escribe en los cielos,
- Dulce Patria, tu nombre inmortal.
- De las leyes el Numen juremos
- Igualdad, patriotismo y unión,
- Inmolando en sus aras divinas
- Ciegos odios, y negra ambición.
- Y hallarán los que fieros insulten
- La grandeza del Pueblo Oriental,
- Si enemigos, la lanza de Marte
- Si tiranos, de Bruto el puñal
