Людвік Вольнік
| Людвік Вольнік | |
|---|---|
| Род дзейнасці | інжынер |
| Дата нараджэння | 19 жніўня 1889 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | XX стагоддзе |
| Грамадзянства | |
| Узнагароды і прэміі |
    |
Людвік Вольнік (польск.: Ludwik Wolnik, 19 жніўня 1889, Слесін — пасля 1941) — польскі ўрадовец, інжынер. Бурмістр Баранавічаў і Наваградка.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Скончыў аддзяленне механікі Палітэхнікума ў Кётэне. З пачаткам Першай сусветнай вайны прызваны ў нямецкае войска і ў 1914 годзе трапіў у расійскі палон. Высланы на Урал, пасля працаваў на будоўлі фабрык у Маскве. У 1916—1918 гадах выконваў абавязкі віцэ-дырэктара фабрыкі Густава Пелкі ў Маскве. У Маскве заснаваў таварыства «Stowarzyszenie Wielkopolan», дзе працаваў сакратаром.
Пасля вяртання ў Польшчу працаваў у міністэрстве. Ваяваў добраахвотнікам у польска-бальшавіцкай вайне 1920 года.
Пасля дэмабілізацыі застаўся ў Баранавічах. З ліпеня 1934 года абраны бурмістрам Баранавічаў.
У 1937 годзе абраны бурмістрам павятовага Наваградка. Удзельнічаў у Камітэце святкавання «Дзён Міцкевіча», дзякуючы яго намаганням 3 чэрвеня 1931 года і адбылося насыпанне кургана Адама Міцкевіча каля Наваградскага замка.
Пасля далучэння Заходняй Беларусі да БССР арыштаваны НКУС БССР 29 верасня 1939 года. Асуджаны 4 верасня 1940 года па арт. 74 КК БССР на 8 год. Знаходзіўся ў Суслаўскім працоўна-папраўчым лагеры. Вызвалены 2 верасня 1941 года ў сувязі са стварэннем польскага войска Андэрса.
Рэабілітаваны пракуратурай Брэсцкай вобласці 31 ліпеня 1989 года[1].