Мікалай Уладзіміравіч Давідовіч

Мікалай Уладзіміравіч Давідовіч
Мікалай Уладзіміравіч Давідовіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	26 жніўня 1949 (74 гады)
Месца нараджэння	Малыя Бортнікі, Бабруйскі раён, Бабруйская вобласць, БССР, СССР;
Альма-матар	Гродзенскі тэхнікум фізічнай культуры; факультэт журналістыкі БДУ;
Месца працы	Трыбуна працы; Рэспубліка;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік, журналіст, публіцыст
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз пісьменнікаў Беларусі;
Узнагароды	За вялікі ўклад у літаратуру[d] Літаратурная прэмія імя Івана Чыгрынава[d] Залатое пяро[d] (2000)

Мікалай Уладзіміравіч Давідовіч (26 жніўня 1949, в. Малыя Бортнікі, Бабруйскі раён, Магілёўская вобласць) — беларускі пісьменнік, журналіст, публіцыст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 26 жніўня 1949 г. ў вёсцы Малыя Бортнікі Бабруйскага раёна^[1].

Пасля заканчэння сярэдняй школы вучыўся ў Гродзенскім тэхнікуме фізічнай культуры, потым працаваў фізруком у Бялыніцкай школе. Пасля службы ў войску на Далёкім Усходзе вярнуўся ў Бабруйск^[1].

У 1973 г., пакінуўшы па ўласнай ініцыятыве пасаду інструктара фізкультуры райсавета «Дынама», быў прыняты літсупрацоўнікам газеты «Рабочы», якая выдавалася на Бабруйскім дрэваапрацоўчым аб’яднанні. Тады ж Давідовіч стаў студэнтам факультэта журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта^[1].

У 1994—2003 гг. галоўны рэдактар газеты «Трыбуна працы». З 2004 г. — уласны карэспандэнт газеты «Рэспубліка» па Бабруйску^[1].

Член Магілёўскага абласнога аддзялення праўладнага Саюза пісьменнікаў Беларусі^[2].

Жыве ў Бабруйску^[1].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Мікалай Давідовіч узнагароджаны нагрудным знакам Саюза пісьменнікаў Беларусі «За вялікі ўклад у літаратуру», лаўрэат літаратурнай прэміі імя Івана Чыгрынава (у намінацыі «Проза») абласнога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі, прэміі Саюза прадпрымальнікаў Рэспублікі Беларусь (1999 г.) за кнігу «Клічу ў будучыню»^[3], прэміі «Залатое пяро» Беларускага саюза журналістаў (2000 г.), прэзідэнцкім стыпендыятам у галіне мастацтва і літаратуры (2002 г.)^[1].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар больш як дзесяці кніг публіцыстыкі і мастацкай прозы, сярод якіх «Квецень маёй вясны», «Я выбіраю Бабруйск», «Слухаю і раздумваю», «Вугал зроку» і іншыя. У 2017 годзе ў выдавецтве «Чатыры чвэрці» надрукавана кніга публіцыстыкі і мастацкіх твораў «Падрэзанае крыло»^[3].

Аўтар літаратурна-крытычных артыкулаў^[3].

Адрэдагаваў знойдзены дзённік камандзіра разведгрупы «Сямерка» Мікалая Варожышчава, якая дзейнічала ў гады Вялікай Айчыннай вайны на тэрыторыі Быхаўскага раёна, і выдаў яго пад назвай «Па радыёграме — у Быхаўскі раён», тое ж зрабіў і з нататкамі жыхара мястэчка Баркалабава Быхаўскага раёна Віктара Куляшова, выпусціўшы кнігу «Таямніцы і паданні Баркалабаўскага краю»^[3].

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

«Чыстыя крыніцы» (Магілёў, 1993)
«Клічу ў будучыню» (Бабруйск, 1996)
«Между жизнью и смертью» (Мазыр, 1998)
«Слухаю і раздумваю» (Мазыр, 2001)
«След жыцця» (Мазыр, 2003)
«На перакрыжаванні дарог» (Мінск, 2008)
«Квецень маёй вясны»
«Я выбіраю Бабруйск» (Бабруйск, 2009)
«Вугал зроку» (2010)
«Прыдняпроўе — край талентаў» (Мінск, 2014)
«Да запаветнага берага» (Бабруйск, 2015)
«Таямніцы і паданні Баркалабаўскага краю» (?)
«Па радыёграме — у Быхаўскі раён» (?)
«Падрэзанае крыло» (Мінск, 2017)

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Давідовіч Мікалай Уладзіміравіч
↑ Могилевское областное отделение | Общественное объединение "Союз писателей Беларуси" (руск.). old.oo-spb.by. Праверана 3 студзеня 2024.
↑ ^а ^б ^в ^г Таленты ад роднай зямлi (нявызн.). catalog.library.mogilev.by. Праверана 3 студзеня 2024.

[:0-1] а ^б ^в ^г ^д ^е Давідовіч Мікалай Уладзіміравіч

[2] Могилевское областное отделение | Общественное объединение "Союз писателей Беларуси" (руск.). old.oo-spb.by. Праверана 3 студзеня 2024.

[:1-3] а ^б ^в ^г Таленты ад роднай зямлi (нявызн.). catalog.library.mogilev.by. Праверана 3 студзеня 2024.

[1]

[2]

[3]