Ашмянка
| Ашмянка | |
|---|---|
 | |
| Характарыстыка | |
| Даўжыня | 105 км |
| Басейн | 1 490 км² |
| Расход вады | 13,4 м³/с |
| Вадацёк | |
| Выток | Ашмянскае ўзвышша |
| • Каардынаты | 54°27′42″ пн. ш. 25°45′28″ у. д.HGЯO |
| Вусце | Вілія |
| • Вышыня | 120 м |
| • Каардынаты | 54°46′33″ пн. ш. 26°12′16″ у. д.HGЯO |
| Размяшчэнне | |
| Водная сістэма | Вілія → Нёман → Балтыйскае мора |
|
|
|
| Краіна | |
   |
|
|
— выток, — вусце |
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Ашмянка — рака ў Гродзенскай вобласці Беларусі, левы прыток Віліі.
Даўжыня 105 км. Плошча вадазбору 1490 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 13,4 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,8 ‰.
Назва
[правіць | правіць зыходнік]Назва балцкага паходжання. Адпачатны выгляд назвы Ašmena. Балцкія таксама назвы яе прытокаў Балтупа, Вайгета, Лоша, Кернава, Лэйлупка, Панарка.
Назва Ашмяны (Ашмянкі) значыць «Камяністая (рака)»[1].
Асноўныя прытокі
[правіць | правіць зыходнік]Справа: Забалаць, Гаружанка, Панарка, Сікуня, Сікунка, Куна, Галянка. Злева: Лоша, Кернава, Гайголка.
На рацэ
[правіць | правіць зыходнік]Вадасховішча: Рачунскае. Зоны адпачынку: Ашмянка. ГЭС: Рачунская.
Агульнае
[правіць | правіць зыходнік]Пачынаецца каля вёскі Мураваная Ашмянка Ашмянскага раёна, у вярхоўі працякае па цэнтральнай частцы Ашмянскага ўзвышша, у сярэднім і ніжнім цячэнні па Нарачанска-Вілейскай нізіне. Каля вёскі Харанжышкі сажалка плошчай 0,02 км². У пойме меліярацыйныя каналы. Даліна выразная, яе шырыня 1—1,5 км. Пойма роўная, перасечаная, шырынёй ад 200 да 300 м, у ёй некалькі азёр — найбольшае возера Рыжае. Рэчышча ў межань да вусця ракі Гаружанка мае шырыню 3—5 м, ніжэй 15—20 м; на працягу 6,3 км каналізаванае (ад вёскі Мураваная Ашмянка да вусця ракі Забалаць). Берагі стромкія, абрывістыя, у ніжнім цячэнні параслі хмызняком. Замярзае ў сярэдзіне снежня, крыгалом у канцы сакавіка.
Зноскі
- ↑ Топоров В. Н. Две заметки из области балтийской топонимии (этимологический аспект) [1959] // В. Н. Топоров. Исследования по этимологии и семантике. Т.4. Кн. 2. М., 2010. С. 74-77.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Ресурсы поверхностных вод СССР. Описание рек и озёр и расчёты основных характеристик их режима. Т. 5. Белоруссия и Верхнее Поднепровье. Ч. 1–2. – Л., 1971.
- Природа Белоруссии: Попул. энцикл. / БелСЭ; Редкол.: И. П. Шамякин (гл. ред.) и др. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 599 с., 40 л. ил. (руск.)
- Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
 Вілія (Нярыс) | |
|---|---|
| Левыя прытокі | |
| Правыя прытокі | |
| Вадасховішча | |
| Гарады на рацэ | |