Уладзімір Рыгоравіч Масальскі

Уладзімір Рыгоравіч Масальскі
Уладзімір Рыгоравіч Масальскі
Дата нараджэння	22 студзеня 1920
Месца нараджэння	Рэчыца, Рэчыцкі павет, Гомельская губерня, РСФСР;
Дата смерці	21 ліпеня 1965 (45 гадоў)
Месца смерці	Ленінград, РСФСР, СССР;
Месца пахавання	Асінавая Рошча;
Грамадзянства	Беларусь; СССР;
Прыналежнасць	СССР
Гады службы	1939—1954
Званне	Капітан
Бітвы/войны	Савецка-фінляндская вайна;; Вялікая Айчынная вайна

Уладзімір Рыгоравіч Масальскі (22 студзеня 1920, Рэчыца, Гомельская губерня^[1] — 21 ліпеня 1965, Асінавая Рошча, Ленінградская вобласць^[2] цяпер — у складзе Выбаргскага раёна, Санкт-Пецярбург) — камандзір роты аўтаматчыкаў 270-га стралковага палка 136-й стралковай дывізіі 67-й арміі Ленінградскага фронту, капітан, Герой Савецкага Саюза.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Уладзімір Масальскі нарадзіўся 22 студзеня 1920 года ў горадзе Рэчыца^[1] Гомельскай вобласці. у сям’і рабочага^[3].

У РККА быў прызваны ў 1939 годзе. Прымаў удзел у Савецка-фінскай вайне. З чэрвеня 1941 года ўдзельнічаў у Вялікай Айчыннай вайне. За выратаванне параненага камандзіра ў ходзе баёў на паўвостраве Ханка Уладзімір Рыгоравіч атрымаў сваю першую ўзнагароду — медаль «За адвагу». У 1942 годзе скончыў курсы малодшых лейтэнантаў. Да студзеня 1943 года меў званне капітана.

Свой подзвіг Уладзімір Масальскі здзейсніў у ходзе бою за Воронню гару ля Краснага Сяла. У ходзе бою рота Масальскага першай пайшла ў атаку яшчэ падчас артпадрыхтоўкі. Уладзімір Масальскі быў паранены, але працягваў весці бой. Толькі пасля чацвёртага ранення, губляючы прытомнасць, ён перадаў камандаванне ротай свайму намесніку і загадаў у што бы то ні стала выканаць баявое заданне. Даведаўшыся, што вышыня ўзятая, Масальскі сказаў: «Я не сумняваўся, што мае арлы будуць там»^[4].

За праяўленую мужнасць і гераізм Прэзідыум Вярхоўнага Савета СССР 13 лютага 1944 года прысвоіў капітану Масальскаму званне Героя Савецкага Саюза^[3]^[5].

Пасля заканчэння Вялікай Айчыннай Уладзімір Рыгоравіч заставаўся кадравым ваенным, пайшоў у запас толькі ў 1954 годзе. Пасля сыходу з узброеных сіл працаваў у будаўнічай арганізацыі.

Уладзімір Рыгоравіч Масальскі памёр 21 ліпеня 1965 года. Пахаваны на Брацкіх вайсковых могілках у пасёлку Асінавая Рошча^[2], на могілках усталяваны гранітны помнік^[6].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны ордэнам Леніна, двума ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Суворава 3-й ступені, Аляксандра Неўскага, Чырвонай Зоркі, медалямі.

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

Імянем Уладзіміра Рыгоравіча ў 1975 годзе была названая вуліца ў Красным Сяле (Ленінград)^[4].

Зноскі

↑ ^а ^б цяпер — Гомельскай вобласці.
↑ ^а ^б Цяпер — у складзе Выбаргскага раёна, Санкт-Пецярбург.
↑ ^а ^б Твои герои, Ленинград.
↑ ^а ^б Улица Массальского.
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 13 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 24 февраля (№ 11 (271)). — С. 1
↑ Воинское кладбище Осиновая роща Архівавана 20 ліпеня 2011..

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Уладзімір Рыгоравіч Масальскі на сайце «Героі краіны»

[МН-1] а ^б цяпер — Гомельскай вобласці.

[МС-2] а ^б Цяпер — у складзе Выбаргскага раёна, Санкт-Пецярбург.

[blok-3] а ^б Твои герои, Ленинград.

[гп-4] а ^б Улица Массальского.

[5] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 13 февраля 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 24 февраля (№ 11 (271)). — С. 1

[6] Воинское кладбище Осиновая роща Архівавана 20 ліпеня 2011..

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]