Хаім Лейбавіч Маршак

Хаім Лейбавіч Маршак
Хаім Лейбавіч Маршак
Дата нараджэння	6 верасня 1886
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	21 студзеня 1961 (74 гады)
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	урач
Навуковая сфера	фтызіятрыя[d]
Месца працы	Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтр пульманалогіі і туберкулёзу; БДМУ;
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук
Альма-матар	фізіка-матэматычны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта[d] (1911); медыцынскі факультэт Маскоўскага ўніверсітэта[d] (1914);
Член у	Беларускае таварыства фтызіятраў[d];
Узнагароды

Хаім Лейбавіч Маршак (6 верасня 1886, Мінск — 21 студзеня 1961) — беларускі вучоны ў галіне фтызіятрыі. Доктар медыцынскіх навук, прафесар. Заслужаны дзеяч навукі Беларусі (1940).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і лекара. Скончыў фізіка-матэматычны (1911) і медыцынскі факультэты (1914) Маскоўскага ўніверсітэта. У гады Першай сусветнай вайны служыў урачом у шпіталі. З 1921 галоўны лекар першага ў Беларусі супрацьтуберкулёзнага дыспансера і адначасова (з 1922) асістэнт факультэцкай тэрапеўтычнай клінікі БДУ. У 1928 па яго ініцыятыве быў створаны НДІ туберкулёзу Наркамата аховы здароўя БССР, які ён узначальваў у 1928—1941 і ў 1944—1958; адначасова прафесар Мінскага медінстытута. Старшыня Беларускага таварыства фтызіятраў (1956)

Навуковыя працы па праблемных пытаннях туберкулёзу.

Маршак Хаім Лейбавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).