Мікалай Вяршынін (консул БНР): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 3: | Радок 3: | ||
У 1921 Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендыяў для студэнтаў-беларусаў<ref>Кіпель В. ...</ref><ref>У 1922-1926 у Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. ...)</ref>.Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 у Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. ...</ref>. |
У 1921 Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендыяў для студэнтаў-беларусаў<ref>Кіпель В. ...</ref><ref>У 1922-1926 у Празе вучылася каля 350 беларусаў, у асноўным з Польшчы і краін Прыбалтыкі, яны стварылі некалькі студэнцкіх арганізацый і арганізацыю моладзі «Беларускі Сокал» (Гл.: Кіпель В. ...)</ref>.Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 старшыня [[Беларуская грамада ў Празе|Беларускай грамады ў Празе]]. У 1928 у Празе заснаваў і кіраваў [[Беларускі замежны архіў|Беларускім замежным архівам]]<ref>Юрэвіч Л. ...</ref>. |
||
М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольгу, пазней жонку інжэнера Калошы. Калоша 12.8.1948, адначасова з Геніюшамі, быў пераданы Чэхаславакіяй СССР. У СССР Калоша быў асудажаны, пасля адбыцця лагероў (ці высылцы) ён вярнуўся ў Прагу, але да таго часу Вольга скончыла жыццё самагубствам, іхныя дзеці выхоўваліся ў кагосьці з беларускіх эмігрантаў.<ref>Генiюш Л. ...</ref> |
|||
{{зноскі}} |
{{зноскі}} |
||
{{літ|1=|Календарыюм // Czasopis № 05/2004|Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. - Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. - 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).|Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.|Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004|Від=Б}} |
{{літ|1=|Календарыюм // Czasopis № 05/2004|Генiюш Л. Споведзь. Мн., 1993.|Кiпель В. Беларусь паміж Усходам і Захадам: Праблемы міжнацыян., міжрэлігійн. і міжкультур. ўзаемадзеяння, дыялогу і сінтэзу. Ч. 1 / Рэд. Ул. Конан і інш. - Мн.: ННАЦ імя Ф. Скарыны. 1997. - 356 с. (Беларусіка—Albaruthenica; Кн. 6).|Жук-Грышкевіч Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча. 1993.|Юрэвіч Л. Гісторыя заснавання Беларускага інстытуту навукі й мастацтва ў дакумэнтах і паведаіленнях // Запісы БІНіМ № 29/2004|Від=Б}} |
||
{{DEFAULTSORT:Вяршынін Мікалай}} |
{{DEFAULTSORT:Вяршынін Мікалай}} |
Версія ад 22:20, 18 верасня 2008
Шаблон:Вызнч Шаблон:Вызн, сапр.: Шаблон:Вызн2 (1878, в. Налібокі Навагрудскага пав. — 6 мая 1934, Прага), консул БНР у Чэхаславакіі, упаўнаважаны БНР у справах ваеннапалонных беларусаў у Чэхаславакіі (1918-1925). Прафесар[1].
У 1921 Мікалай Вяршынін, як консул БНР, дамогся ад чэхаславацкага ўраду больш за 100 стыпендыяў для студэнтаў-беларусаў[2][3].Удзельнічаў у жыцці беларускай эміграцыі — з 1925 старшыня Беларускай грамады ў Празе. У 1928 у Празе заснаваў і кіраваў Беларускім замежным архівам[4].
М. Вяршынін быў жанаты з чэшкай, якая разам з ім дапамагала новапрыбылым беларускім студэнтам. Меў дачку Вольгу, пазней жонку інжэнера Калошы. Калоша 12.8.1948, адначасова з Геніюшамі, быў пераданы Чэхаславакіяй СССР. У СССР Калоша быў асудажаны, пасля адбыцця лагероў (ці высылцы) ён вярнуўся ў Прагу, але да таго часу Вольга скончыла жыццё самагубствам, іхныя дзеці выхоўваліся ў кагосьці з беларускіх эмігрантаў.[5]