Алесь Адамовіч (СБП): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др вікіфікацыя, перанесена: Дзісненскі павет| → Дзісенскі павет (Расійская імперыя)|, Дзісненскі павет →... з дапамогай AWB |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 37: | Радок 37: | ||
| дата нараджэння = 1928 (?) |
| дата нараджэння = 1928 (?) |
||
| месца нараджэння = |
|||
| месца нараджэння = ?, [[Дзісенскі павет (1921—1940)|Дзісенскі павет]], [[Віленскае ваяводства (1926—1939)|Віленскае ваяводства]], [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польская Рэспубліка]] |
|||
| дата смерці = |
| дата смерці = |
||
| месца смерці = |
| месца смерці = |
||
Версія ад 20:39, 6 верасня 2019
| Алесь Адамовіч | |
|---|---|
| Нараджэнне |
1928 (?) |
| Член у | |
Алесь Адамовіч (1928 (?)) — дзеяч беларускага нацыянальнага супраціву, сябра беларускай моладзевай падпольнай паваеннай арганізацыі Саюз беларускіх патрыётаў (СБП), сакратар постаўскай групы СБП.[1]
Біяграфія
Нарадзіўся прыкладна ў 1928 г. недзе на пастаўшчыне Дзісненскага павета Віленскага ваяводства (цяпер Пастаўскі раён Віцебскай вобласці).
Пасля адкрыцця ў Паставах педагагічнай навучальні пачаў вучыцца ў гэтай установе. З восені 1945 быў аднім з ініцыятараў стварэння нелегальнай беларускай арганізацыі «За Беларусь», якая пазней улілася да Саюза беларускіх патрыётаў, стаў сакратаром пастаўскай групы. 25 сакавіка 1946 г. удзельнічаў у прыняцці арганізацыяй прысягі на вернасць Беларусі, прымеркаванай да 28-х угодкаў абвяшчэння незалежнасці Беларускай Народнай Рэспублікі. Прысяга прымалася не адначасова, але групамі па некалькі чалавек.
У лютым 1947 года савецкая ўлада пачала арышты сябраў СБП: у давер да сябраў пастаўскай групы раней увайшоў афіцэр МДБ Алег Стахоўскі, які выдаваў сябе за ўдзельніка антысавецкай арганізацыі і падштурхоўваў да тэрарызму, а на дадатак канспірацыя арганізацыі была слабай. Пасля судовага працэсу ў Мінску атрымаў 10 гадоў пазбаўлення волі.
Этапаваны быў, верагодна, у Багаслаўскі канцлагер МДБ Свярдлоўскай вобласці (каля Чырвонатурыйска), які ўваходзіў у аб'яднаньне «Восток-Ураллаг». Падчас зняволеньня рабіў няўдалую спробу ўцёкаў. Пасля гэтага быў пераведзены ў адзін з штрафных лагерных пунктаў. Антон Фурс прыгадваў: «Алесь падшукаў сабе супольніка, маладога, такога ж зуха-хлопца, як сам. Будучы на працы за зонай, яны падлавілі-такі момант, перапаўзлі забараняльную паласу… Але праз колькі дзён абодваіх прывезлі на вахту, збітых да паўсмерці. Далёка яны не адышлі, папаліся. Дзіва што: ва ўсе бакі непраходная тайга, лагеры, вайсковыя заставы. Ды і мясцовае насельніцтва было зацікаўленае высачыць і злавіць збеглых зэкаў — за кожную галаву тады плацілі мукой, цукрам і іншымі дэфіцытнымі прадуктамі».
Рэабілітаваны ў 1990-я гады. У часы дэмакратызацыі выступаў у друку на тэму ўспамінаў пра беларускі паваенны моладзевы антысавецкі рух.
Зноскі
- ↑ http://www.slounik.org/154725.html Біяграфія Алеся Адамовіча
Спасылкі
Літаратура
- Гарт. З успамінаў пра Саюз Беларускіх Патрыётаў. Мн., 1997. С. 71, 77, 89, 112, 165, 252, 340.
- Антысавецкія рухі ў Беларусі. 1944—1956. Даведнік, — Мінск, 1999. ISBN 985-6374-07-3.