Віктар Паўлавіч Качубей: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др робат Мяняем: fr:Viktor Kotchoubeï |
дадатак |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Выява:Kochubey Viktor Pavlovich.jpg|thumb|250px|right|[[Франсуа Жэрар|Ф.Жэрар]]. Партрэт князя В. |
[[Выява:Kochubey Viktor Pavlovich.jpg|thumb|250px|right|[[Франсуа Жэрар|Ф.Жэрар]]. Партрэт князя В. П. Качубея. [1809]. [[Дзяржаўны Эрмитаж]] ([[Санкт-Петербург]])]] |
||
{{вызнч|1=Віктар Паўлавіч}} {{вызн|1=Качубей}} ([[22 лістапада|11 (22) лістапада]] [[1768]] |
{{вызнч|1=Віктар Паўлавіч}} {{вызн|1=Качубей}} ([[22 лістапада|11 (22) лістапада]] [[1768]] — [[15 чэрвеня|3 (15) чэрвеня]] [[1834]]) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] (у [[1802]]—[[1807]] і ў [[1819]]—[[1828]]). У [[1799]] годзе узведзены ў графскую, а ў [[1831]] — княскую годнасць. |
||
Выхоўваўся [[Андрэй Якаўлевіч Італінскі|Андрэем Якаўлевічам Італінскім]]. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў [[1784]] году ў рускай місіі ў [[Швецыя|Швецыі]], затым служыў у [[Лондан]]е, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол [[Павел I, імператар расійскі|Паўла I]] быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць. |
Выхоўваўся [[Андрэй Якаўлевіч Італінскі|Андрэем Якаўлевічам Італінскім]]. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў [[1784]] году ў рускай місіі ў [[Швецыя|Швецыі]], затым служыў у [[Лондан]]е, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол [[Павел I, імператар расійскі|Паўла I]] быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць. |
||
Калі імператарам стаў [[Аляксандр I, імператар расійскі|Аляксандр I]], зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі ([[1802]]). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары |
Калі імператарам стаў [[Аляксандр I, імператар расійскі|Аляксандр I]], зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі ([[1802]]). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — [[Нягласны камітэт]], у працы якога таксама ўдзельнічалі граф [[Павел Аляксандравіч Строганаў|П. А. Строганаў]], князь [[Адам Ежы Чартарыйскі|А. Чартарыйскі]] і [[Мікалай Мікалаевіч Навасільцаў|М. М. Навасільцаў]] і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання [[Мікалай I, імператар расійскі|Мікалая I]] Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у [[1827]] годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць ([[1831]]). У [[1834]] годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу [[Аляксандра-Неўская лаўра|Аляксандра-Неўскай лаўры]]. |
||
{{ПА |
|||
|т= [[Міністр унутраных спраў Расійскай імперыі]] |
|||
|ч=[[1802]]–[[1807]] |
|||
|пм=[[-]] |
|||
|нм=[[Аляксей Барысавіч Куракін]] |
|||
}} |
|||
{{ПА |
|||
|т= [[Міністр унутраных спраў Расійскай імперыі]] |
|||
|ч=[[1819]]–[[1828]] |
|||
|пм=[[Осіп Пятровіч Казадаўлеў]] |
|||
|нм=[[Арсеній Андрэевіч Закрэўскі]] |
|||
}} |
|||
{{ПА |
|||
|т= [[Прэм'ер-міністр Расійскай імперыі]] |
|||
|ч=[[1827]]–[[1832]] |
|||
|пм=[[Пётр Васільевіч Лапухін]] |
|||
|нм=[[Мікалай Мікалаевіч Навасільцаў]] |
|||
}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Качубей Віктар Паўлавіч}} |
{{DEFAULTSORT:Качубей Віктар Паўлавіч}} |
||
Версія ад 18:41, 12 верасня 2010
Шаблон:Вызнч Шаблон:Вызн (11 (22) лістапада 1768 — 3 (15) чэрвеня 1834) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў Расійскай імперыі (у 1802—1807 і ў 1819—1828). У 1799 годзе узведзены ў графскую, а ў 1831 — княскую годнасць.
Выхоўваўся Андрэем Якаўлевічам Італінскім. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў 1784 году ў рускай місіі ў Швецыі, затым служыў у Лондане, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол Паўла I быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць.
Калі імператарам стаў Аляксандр I, зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі (1802). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — Нягласны камітэт, у працы якога таксама ўдзельнічалі граф П. А. Строганаў, князь А. Чартарыйскі і М. М. Навасільцаў і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання Мікалая I Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у 1827 годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць (1831). У 1834 годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу Аляксандра-Неўскай лаўры.