Антымінс
Appearance
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/69/%D0%90%D0%BD%D1%82%D1%8B%D0%BC%D1%96%D0%BD%D1%81_1627_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0_%D0%B4%D0%BB%D1%8F_%D1%86%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D1%8B_%D1%9E_%D0%90%D1%80%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D0%B0%D1%85.png/220px-%D0%90%D0%BD%D1%82%D1%8B%D0%BC%D1%96%D0%BD%D1%81_1627_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0_%D0%B4%D0%BB%D1%8F_%D1%86%D0%B0%D1%80%D0%BA%D0%B2%D1%8B_%D1%9E_%D0%90%D1%80%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87%D0%B0%D1%85.png)
Антымінс (царк.-слав. антиминсъ, грэч. αντιμήνσιον) — 4-вугольная льняная ці шаўковая хуста з выявамі «Палажэння Хрыста ў труну» ў цэнтры і 4 евангелістаў па вуглах, з зашытымі мошчамі. Прызначалася для накрыцця прастола ў царкоўным алтары. Пры неабходнасці сам антэмінс мог выконваць функцыі прастола для царкоўнай службы. Выявы на антэмінсах маглі быць вышытыя, вытканыя, намаляваныя, надрукаваныя[A]. У Вялікім Княстве Літоўскім існавала практыка падпісання антэмінсаў царкоўнымі іерархамі для кантролю за іх продажам і выкарыстаннем.
Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
- ↑ Костантин Никольский. Об антиминсах православной русской церкви. — С.-Петербург, 1872. С. 119+уклейка
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Валерый Пазнякоў. Антымінс. // Вялікае Княства Літоўскае. Энцыклапедыя. Т. 3. Дадатак. А-Я – Мінск, 2010. С. 31
- Костантин Никольский. Об антиминсах православной русской церкви. — С.-Петербург, 1872