Апошні маскаль

Апошні маскаль
Апошні маскаль
	укр.: Останній москаль
Жанр	камедыя
Стваральнік	Мікола Куцык
Сцэнарыст	Мікола Куцык; Яраслаў Стэнь; Канстанцін Тузаў; Багдан Гацыляк;
Рэжысёр	Сямён Гораў
У ролях	Ігар Скрыпко; Юрый Гарбуноў; Уладзімір Гаранскі; Назар Задняпроўскі; Уладзімір Мікалаенка; Наталля Карэцкая; Галіна Безрук;
Кампазітар	Kozak System
Краіна	Украіна
Мова	украінская
Колькасць сезонаў	2
Колькасць серый	32
Вытворчасць
Прадзюсар	Аляксандр Ткачэнка; Вікторыя Лезіна-Масляная; Алена Васільева;
Аператар	Уладзімір Гуеўскі
Працягласць серыі	25 хвілін
Студыя	«1+1 прадакшн»
Трансляцыя
Тэлеканал	«1+1»
На экранах	14 красавіка 2015 — 28 красавіка 2017
Храналогія
За гэтым ідзе	Вялікія Вуйкі[d]
Спасылкі
	1plus1.ua/ostanniy-moskal
IMDb	ID 4553866

«Апо́шні маска́ль» (укр.: Останній москаль) — украінскі камедыйны тэлесерыял, створаны Міколай Куцыкам і Аленай Васільевай. Прэм’ера адбылася на тэлеканале «1+1» 14 красавіка 2015 года; прэм’ера другога сезона «Апошні маскаль. Судны дзень» адбылася 18 красавіка 2016 года. Рэжысёр — Сямён Гораў, у галоўных ролях здымаліся Ігар Скрыпко, Юрый Гарбуноў, Уладзімір Гаранскі, Назар Задняпроўскі і Галіна Безрук.

Паводле сюжэту маскоўскі юнак Валера, бацька якога хаваецца ад расійскага следства і мафіі, шукае прытулку ў свайго дзядзькі, які жыве ў глухой гуцульскай вёсцы Вялікія Вуйкі ва Украіне.

Сюжэт[правіць | правіць зыходнік]

Расійскі мільянер Дзмітрый Пятрук вымушаны ўцякаць з Масквы, бо яго пераследуе мафія і ФСБ. З меркаванняў бяспекі ён адпраўляе сына ў глухую ўкраінскую вёску Вялікія Вуйкі да ягонага стрыя Івана Петрука. З даўніх часоў Іван канфліктуе з братам і зусім не рады прыезду пляменніка, але пад ціскам аднавяскоўцаў вымушаны дазволіць яму застацца. На бяду ўсіх аднавяскоўцаў, маскоўскі мажор Валера закахаўся ў мясцовую красуню Ксенію і нечакана трапляе ў розныя перыпетыі…

У другім сезоне — «Судны дзень» — з’яўляецца новы вобраз, бацька Валеры Дзмітрый Пятрук. Ён вяртаецца ў родныя Вялікія Вуйкі, каб збудаваць тут курорт «Вукавель»…

24 снежня 2018 года тэлеканал «1+1» паведаміў пра пачатак здымак трэцяга сезона серыяла «Апошні маскаль. Вялікія Вуйкі».

У ролях[правіць | правіць зыходнік]

Ігар Скрыпко — Валерый Іванавіч Пятрук, расійскі мажор украінскага паходжання^[1].
Юрый Гарбуноў — Іван Пятрук, дзядзька Валеры
Уладзімір Гаранскі — Васіль Васілевіч Мікіцюк, староста вёскі Вялікія Вуйкі^[2].
Назар Задняпроўскі — Штэфка, гуцульскі хлопец.
Уладзімір Мікалаенка — Бодзя, Іванаў кум.
Наталля Карэцкая — Марычка, жонка Бодзі.
Галіна Безрук — Ксенія, вясковая настаўніца^[3].
Ірма Вітоўская — прадаўшчыца селькрамы^[4].
Іван Шаран — Дзюнё, хлопец з Барыслава.
Таццяна Міхіна — Галіна (Гала), цётка Ксені
Вольга Сумская — Ганна (Гануся), мама Валеры
Станіслаў Баклан — Дзмітрый Пятрук, бацька Валеры
Лілія Нагорная — сакратарка

Зноскі

↑ «1+1» покажет, как выжить москвичу на Западной Украине в комедии «Останній москаль» (руск.). Obozrevatel (29 студзеня 2015). Праверана 4 мая 2019.
↑ Гутик, Олена. Юрій ГОРБУНОВ: «Для ролі у фільмі „Останній москаль“ перестав голитися і сів на висококалорійну дієту» (укр.). Високий Замок (9 красавіка 2015). Праверана 4 мая 2019.
↑ Тиха, Анастасія. Як «Останнього москаля» під Києвом зустрічали (укр.). Детектор медіа (15 ліпеня 2013). Праверана 4 мая 2019.
↑ Долженкова, Інна. «Останній москаль». За законами жанру (укр.). Детектор медіа (21 красавіка 2015). Праверана 4 мая 2019.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Офіційний веб-сайт (укр.)
Апошні маскаль на сайце «Internet Movie Database» (англ.)

[idea-1] «1+1» покажет, как выжить москвичу на Западной Украине в комедии «Останній москаль» (руск.). Obozrevatel (29 студзеня 2015). Праверана 4 мая 2019.

[horbunov-2] Гутик, Олена. Юрій ГОРБУНОВ: «Для ролі у фільмі „Останній москаль“ перестав голитися і сів на висококалорійну дієту» (укр.). Високий Замок (9 красавіка 2015). Праверана 4 мая 2019.

[develop-3] Тиха, Анастасія. Як «Останнього москаля» під Києвом зустрічали (укр.). Детектор медіа (15 ліпеня 2013). Праверана 4 мая 2019.

[critic-4] Долженкова, Інна. «Останній москаль». За законами жанру (укр.). Детектор медіа (21 красавіка 2015). Праверана 4 мая 2019.

[1]

[2]

[3]

[4]