Гэта было вялікая жывёла, вагай у 30 тон і даўжынёй 20 метраў. У вышыню дасягаў 12 метраў — зусім, як брахіязаўр. Быў падобны на сваіх суродзічаў, асабліва на дыпладока, але адрозніваўся буйнейшым памерам і масіўным целам. Хвост у яго аднак быў карацешы. І ўсё ж у баразаўра была вельмі доўгая шыя.
Баразаўр быў расліннаеднай жывёлам. Вялікую частку свайго часу ён прысвячаў кармленню. Кормам баразаўру служыла лісце з верхавін дрэў ці нізкарослыя хмызнякі. Такому велізарнаму дыназаўру, як баразаўру напэўна патрабавалася каласальнае харчаванне. У дзень ён мог з'ядаць па 500 ці нават па 1000 кг. Жылі баразаўры, як і ўсе буйныя траваедныя дыназаўры, статкамі. Верагодна, баразаўры, як і ўсе дыназаўры, добра клапаціліся пра сваё нашчадства. Раней жа лічылася, што буйныя заўраподы проста пакідалі яйкі на волю лёсу. Але хутка стала вядома, што гэта зусім не так. Баразаўры абараняліся магутным хвастом, а ў выпадку неабходнасці маглі карыстацца шыяй ці пярэднімі канечнасцямі.
Шкілет баразаўра ў Музеі прыродазнаўчай гісторыі ў Нью-Ёрку.
