Барана

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Барана тыпу «зіг-заг»

Барана — сельскагаспадарчая прылада для апрацоўкі глебы[1]. Баранаванне засцерагае глебу ад высыхання, выраўноўвае яе паверхню, разбурае глебавую скарынку, знішчае пустазелле. Могуць выкарыстоўвацца як асобна (напрыклад, агрэгаціравацца з трактарамі на сцэпках), так і сумесна з іншымі сельскагаспадарчымі прыладамі (плугамі, сеялкамі, культыватарамі і інш.).

Старажытнай бараной была барана-сукаватка (вершаліна)[2][3] ў выглядзе звязаных паловак кароткіх яловых бярвенняў з доўгімі сучкамі[4]. Яна ўжывалася пры падсечна-агнявой сістэме земляробства з ручной апрацоўкай зямлі.

Бароны падпадзяляюць на зубавыя, дыскавыя і ротарныя, па будове рабочых органаў яны дзеляцца на зубавыя, спружынныя і дыскавыя, а таксама на бароны агульнага і спецыяльнага прызначэння[5]. У залежнасці ад масы, што прыпадае на адзін зуб або дыск, на цяжкія, сярэднія, лёгкія, як пёрка

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Борона // Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 4 томах. — СПб., 1907—1909.
  2. Сукаватка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 258. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
  3. Вершаліна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 4).
  4. Леанід Васільевіч Беловинский. Гісторыя рускай матэрыяльнай культуры. — Вну кніга, 2003. — 432 с.
  5. Борона // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]