Барыс Анатольевіч Васіленка
| Барыс Анатольевіч Васіленка | |
|---|---|
| укр.: Борис Анатолійович Василенко | |
| Дата нараджэння | 18 верасня 1940 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 2017 |
| Месца смерці | |
| Грамадзянства | |
| Дзеці | Алег і Аляксандр |
| Род дзейнасці | гісторык |
| Навуковая сфера | археалогіі |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Pyotr Karyshkovsky[d] |
Барыс Анатольевіч Васіленка (нар. 14 верасня 1940 Растоў-на-Доне, СССР — пам. 2017 Івана-Франкоўск) — савецкі і ўкраінскі гісторык, археолаг. Вядучы спецыяліст па антычнай археалогіі і грэчаскай кераміцы Паўночнага Прычарнамор’я.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся 18 верасня 1940 г. у г. Растове-на-Доне, Савецкі Саюз. У школьныя гады захапіўся археалогіяй, на выбар прафесіі паўплывалі інтарэсы сям’і. У 1965 годзе скончыў гістарычны факультэт Кіеўскага ўніверсітэта імя Тараса Шаўчэнкі.[1]
Падчас вучобы з 1960 па 1962 гады працаваў у аддзеле археалогіі Ялцінскага краязнаўчага музея. З 1965 года — старшы навуковы супрацоўнік Бахчысарайскага гісторыка-археалагічнага музея. Адначасова паступіў у аспірантуру Адэскага ўніверсітэта імя Іллі Мечнікава. Навуковым кіраўніком работы стаў доктар гістарычных навук, прафесар Пётр Іосіпавіч Карышкоўскі.[1]
У 1972 г. у Інстытуце археалогіі АН СССР у Маскве паспяхова абараніў кандыдацкую дысертацыю па навуковай тэме «Керамічныя пломбы з паселішчаў на ўзбярэжжы Днястроўскага лімана як крыніца для вывучэння гандлю адносіны Паўночна-Заходняга Прычарнамор’я з грэчаскім светам. (V—III стст. да н.э.)».[2]
Дзякуючы веданню грэчаскай мовы ён даследаваў невядомыя керамічныя знакі грэчаскіх паселішчаў і іх уплыў на паўночна-заходнюю частку басейна Чорнага мора.[1]
У 1968 годзе пачаў працаваць на кафедры ўсеагульнай гісторыі Карпацкага ўніверсітэта.[3] З 1977 г. — дацэнт кафедры ўсеагульнай гісторыі.[1] Разам са студэнтамі ў 1970-я гады ён стварыў археалагічны музей, які існуе і сёння.[1]
З 1985 па 1989 год — навуковы супрацоўнік Івана-Франкоўскага краязнаўчага музея. З 1989 г. — кіраўнік Днястроўскай выратавальнай археалагічнай экспедыцыі Інстытута археалогіі НАН Украіны. У 1980—1990-я гады разам з Багданам Таменчуком і Ігарам Кочкіным праводзіў даследаванні на Калушчыне, дзе працягвалі археалагічныя работы, якія праводзіў Яраслаў Пастарнак.[4] За перыяд з 1987 па 1988 гг. Таменчук і Васіленка выявілі больш за 1500 помнікаў археалогіі.[5]
У навуковым даробку Барыса Анатольевіча вывучэнне больш за 230 помнікаў культур і выяўленне 150 помнікаў трыпальскай культуры. Падрыхтаваў археалагічную справу «Збор помнікаў гісторыі і культуры Украіны».[1] З 2000 года на пенсіі.
Аўтар шэрагу артыкулаў, прысвечаных антычнай і першабытнай археалогіі. У прыватнасці, прысвечаны Букіўне V, Вікторыі I, XV, Марківцы I. Памёр у 2017 г. у Івана-Франкоўску.
Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]
Жонка Святлана Пятроўна Васіленка, у шлюбе нарадзіла двух дзяцей — Алега і Аляксандра. Ведаў лацінскую і грэчаскую мовы.[1]
Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ а б в г д е ё Кочкін Ігар Тарасавіч. Памяці Барыса Анатольевіча Васіленкі.
- ↑ Василенко, Борис Анатольевич - Керамические клейма из античных поселений на побережье Днестровского лимана как источник для изучения торговых связей Северо-Западного Причерноморья с греческим миром. (V-III века до нашей эры) [Текст : Автореферат дис. на соискание ученой степени кандидата исторических наук. (575) - Search RSL] (руск.). search.rsl.ru. Праверана 5 кастрычніка 2023.
- ↑ Історія (укр.). Факультет історії, політології і міжнародних відносин. Праверана 5 кастрычніка 2023.
- ↑ Науковці обстежили 15 археологічних пам’яток Калущини | ВІКНА. Новини Калуша та Прикарпаття (укр.). Vikna. Праверана 5 кастрычніка 2023.
- ↑ Робота музею. ifkm.if.ua. Праверана 5 кастрычніка 2023.