Віслакрылыя
Jump to navigation
Jump to search
| Віслакрылыя | |||||||||||||||||||||||||||||
 Sialis lutaria |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
прамежныя рангі
|
|||||||||||||||||||||||||||||
| Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Віслакрылыя, віслакры́лкі[1] (Megaloptera) — атрад насякомых.
Апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Адрозніваецца каля 40 відаў. Пашыраны ва ўсім свеце. Жывуць каля вады, на прыбярэжнай расліннасці, лічынкі ў вадзе. На Беларусі найбольш вядомая віслакрылка звычайная.
Маларухомыя насякомыя цёмнага колеру. Маюць дзве пары аднатыпных перапончатых шырокіх крылаў (размах 2—4 см), якія ў спакоі стрэхападобна прыкрываюць брушка. Вусікі шчацінкападобныя, шматчленікавыя, вочы фасетачныя, буйныя.
Вылет дарослых насякомых вясной або ў пачатку лета. Яйцы адкладваюць на лісце водных раслін. Лічынкі жывуць у вадзе 2 гады, кормяцца дробным насякомымі і іх лічынкамі, акукліваюцца ў глебе; пажыва для рыб.
Зноскі
- ↑ ЭПБ у 5-і т. Т. 1
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Віслакрылыя // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.4: Варанецкі — Гальфстрым / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 4. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0.
