Гемэрытрын

Гемэрытрын (ад стар.-грэч.: αἷμα — кроў і стар.-грэч.: ερυθρός — чырвоны) — алігамерны жалезаўтрымальны бялок класа металапратэінаў, выяўлены ў крыві некаторых бесхрыбетных жывёл. Здольны зварачальна звязвацца з кіслародам, забяспечваючы яго перанос у тканкі. Гемэрытрын выкарыстоўваецца для транспарту кіслароду ў крыві плечаногіх, сіпункулід, прыяпулід, некаторых кольчатых чарвякоў (паліхет). Акрамя таго, гемэрытрын выяўлены ў метанатрофнай бактэрыі Methylococcus capsulatus. Міягемэрытрын — аналаг міяглабіну хрыбтовых, выяўляецца ў цягліцах некаторых марскіх бесхрыбетных.

Спасылкі

1HMD Архівавана 1 лютага 2008. — будова дэоксі-формы гемэрытрыну сіпункуліды Themiste dyscrita на PDB
1HMO Архівавана 1 лютага 2008. — будова аксігеніраванай формы гемэрытрыну Themiste dyscrita на PDB
2MHR Архівавана 1 лютага 2008. — будова азіда-мет-міягемэрытрыну Themiste zostericola на PDB
IPR002063 — апісанне на InterPro