Едынецкі раён

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Едзінецкі раён)
Едынецкі раён
рум.: Raionul Edineţ
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Уваходзіць у
Адміністрацыйны цэнтр
Дата ўтварэння 11 лістапада 1940
Насельніцтва
  • 71 849 чал. (2014)[1]
Плошча
  • 932,92 км²
Вышыня
над узроўнем мора
275 ± 1 м
Едынецкі раён на карце
Код ISO 3166-2 MD-ED
Паштовыя індэксы 246
Код аўтам. нумароў ED
Афіцыйны сайт
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Едынецкі раён (малд.: Raionul Edineț) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў паўночна-заходняй частцы Рэспублікі Малдова з цэнтрам у горадзе Едынец. Мяжуе з Румыніяй.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Як і большасць раёнаў Малдаўскай ССР, утвораны 11 лістапада 1940 года з цэнтрам у пгт Едынцы. Да 16 кастрычніка 1949 года знаходзіўся ў складзе Бэлцкага павета, пасля скасавання павятовага падзелу перайшоў у непасрэднае рэспубліканскае падпарадкаванне.

З 31 студзеня 1952 года па 15 чэрвеня 1953 года раён уваходзіў у склад Бэлцкай акругі, пасля скасавання акруговага падзелу зноў перайшоў у непасрэднае рэспубліканскае падпарадкаванне.

У чэрвені 1959 года ў склад Едынецкага раёна перададзена большая частка тэрыторыі скасаванага Братушанскага раёна.

30 сакавіка 1962 года да Едынецкага раёна была далучана частка тэрыторыі скасаванага Окніцкага раёна[2].

25 снежня 1962 года ў склад Едынецкага раёна перададзена тэрыторыя Ліпканскага раёна. 24 снежня 1964 года адноўлены Ліпканскі раён з наступным утварэннем Брычэнскага раёна. Такім чынам, тэрыторыя Едынецкага раёна практычна вярнулася да стану на чэрвень 1959 года.

З 1999 года па 2002 год, у рамках праведзенай адміністрацыйнай рэформы, раён з’яўляўся часткай Едынецкага павета. Пасля скасавання павятовага падзелу, раён ізноў стаў самастойнай адміністрацыйнай адзінкай.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

  2003 год 2004 год 2005 год 2006 год
Едынец 20 250 15 624 15 600
Купчынь 9 150 7 441 9 100
вёскі 57 050 58 325 56 500 57 700
Агулам: 86 450 81 390 81 200 83 500

Зноскі

  1. 2014 Moldovan census — 2017.
  2. Ведомости Верховного Совета СССР. № 18 (1105), 1962 г.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]