Перайсці да зместу

Енс Гаер

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Енс Гаер
Род дзейнасці гісторык, кансультант, палітык
Дата нараджэння 22 чэрвеня 1961(1961-06-22)[1] (63 гады)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Месца працы
Альма-матар
Партыя
Член у
Сайт jensgeier.eu
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Енс Гаер (ням.: Jens Adolf Geier; нар. 22 чэрвеня 1961, Франкфурт-на-Майне, Гесэн, ФРГ) – нямецкі палітык, дэпутат Еўрапейскага парламента VII, VIII i IX скліканняў.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў сярэднюю школу ў Эсэне. Пасля грамадзянскай службы вывучаў гісторыю, літаратуразнаўства і паліталогію ў Рурскім універсітэце. З 1989 года працаваў навуковым супрацоўнікам па пытаннях бюджэту і еўрапейскай навукова-тэхнічнай палітыкі еўрадэпутата Дэтлева Самланда  (польск.) (бел.. У 1990-я годы займаў пасады ў вышэйшых органах улады Сацыял-дэмакратычнай партыі Германіі. У 2001–2006 гадах быў кіраўніком праектаў і прэс-сакратаром кампаніі «Wirtschaftsförderung metropoleruhr GmbH  (ням.) (бел.». З 2006 года працаваў у групе кампаній «Deloitte  (укр.) (бел.» у сферы праектаў у галіне нерухомасці.

Уступіў у прафсаюз Vereinte Dienstleistungsgewerkschaft  (англ.) (бел.. Пасля двух няўдалых спроб у 1999 і 2004 гадах быў абраны еўрадэпутатам у 2009 годзе. У перадвыбарчай кампаніі выступаў супраць меркаванага дэмпінгу заробкаў, які, на яго думку, мае месца пасля 2004 года. У 2014 і 2019 гадах ён зноўку паспяхова балатаваўся на выбарах у Еўрапейскі парламент[4].

30 чэрвеня 2021 года ўзяў шэфства над Дзянісам Урадам, беларускім вайскоўцам і палітычным зняволеным[5][6].

Кнігі

[правіць | правіць зыходнік]
  • „Praktischer Sozialismus oder Mildtätigkeit?“ : Die Geschichte der Arbeiterwohlfahrt Essen 1919-1933 / Jens Geier. – Essen : Klartext-Verl., 1989. – 159 S. – ISBN 978-3-88474-132-0.

Зноскі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #1011580225 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 24 красавіка 2014.
  2. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #1011580225 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 11 снежня 2014.
  3. ↑ Members of the European Parliament, Членове на Европейския парламент, Diputados al Parlamento Europeo, Poslanci Evropského parlamentu, Medlemmer af Europa-Parlamentet, Mitglieder des Europäischen Parlaments, Euroopa Parlamendi liikmed, Βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Députés au Parlement européen, Feisirí Pharlaimint na hEorpa, Zastupnici u Europskom parlamentu, Deputati al Parlamento europeo, Eiropas Parlamenta deputāti, Europos Parlamento nariai, Az Európai Parlament képviselői, Il-Membri tal-Parlament Ewropew, Leden van het Europees Parlement, Posłowie do Parlamentu Europejskiego, Deputados ao Parlamento Europeu, Deputații în Parlamentul European, Poslanci Európskeho parlamentu, Poslanci Evropskega parlamenta, Euroopan parlamentin jäsenet, Europaparlamentets ledamöter
  4. ↑ European Parliament election 2019: Alphabetical list of all elected candidates (англ.). Bundeswahlleiter  (ням.) (бел.. Архівавана з першакрыніцы 27 мая 2019. Праверана 27 мая 2019.
  5. ↑ Irish and German MPs adopt three political prisoners from Belarus (англ.). Libereco — Partnership for Human Rights (30 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 5 ліпеня 2021. Праверана 5 ліпеня 2021.
  6. ↑ У Леаніда Судаленкі, Дзяніса Івашына, Дзяніса Урада і яшчэ 6 палітвязняў з'явіліся "хросныя" . Праваабарончы цэнтр «Вясна» (30 чэрвеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 10 ліпеня 2021. Праверана 10 верасня 2021.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Енс_Гаер&oldid=3950100"