Перайсці да зместу

Кюркброн (Умеа)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Кюркброн
Каардынаты: 63°49′15″ пн. ш. 20°16′00″ у. д.HGЯO
Перасякае Умэ Эльв
Месца размяшчэння
Матэрыял жалезабетон
Колькасць пралётаў 11
Агульная даўжыня
  • 391 м
Адкрыццё 26 верасня 1975
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кюркброн — мост ва Умеа, які знаходзіцца над ракой Умэ Эльв. Будаўніцтва Кюркброна пачалося ў 1973 годзе, ён быў адкрыты 26 верасня 1975 года і стаў трэцім мостам ва Умеа праз раку Умэ Эльв. Абмеркаванне аб тым, ці павінен мост быць размешчаны побач з царквой, працягвалася з пачатку 1960-х да 1970-х гадоў. Пры будаўніцтве быў сустрэты невядомы магільнік (старая частка могілак), што прывяло да археалагічных раскопак.

Мост складаецца з двух паралельных бэлек у бетоне з вертыкальнымі прамымі апорамі. Гэта на самай справе два асобных масты, кожны са сваёй паласой руху і з’ездам, якія праходзяць па рацэ на паўночным баку. Мэта будаўніцтва Кюркброна — палягчэнне нагрузкі Тэгсброна. Кюркброн быў распрацаваны з разлікам, што будзе рэзкае павелічэнне аўтамабільнага руху ў цэнтры горада, які аказаўся вельмі аптымістычным.[1]

Гісторыя

[правіць | правіць зыходнік]

Прычыны

[правіць | правіць зыходнік]

Ужо ў 1930 годзе стала ясна, што адзіны мост праз раку ва Умеа, Гамла Брон, больш не будзе ў стане справіцца з ростам трафіку. Савет графства ў Вестэрботэне даручыў інжынеру Ёну Гранену стварыць план работы і малюнкі для новага моста або рэканструкцыі існуючага моста. Прапанова Гранена ад 16 ліпеня 1936 года паказала цэлы шэраг розных рашэнняў. Сярод іншых прапаноў была прапанова размясціць мост у якасці дадатку да Östra Kyrkogatan, побач з Гарадской Царквой. Адной з праблем было тое, што мост будзе ў канчатковым выніку на выхадзе з порта, і для гэтага мост павінен быў бы мець вертыкальны зазор або рухомыя дэталі, каб караблі маглі прайсці. Такія растворы лічыліся занадта дарагімі. Галоўнай прапановай Гранена было наступнае: стары мост быў зачынены для руху аўтатранспартных сродкаў, а новы мост павінен быў быць пабудаваны на пашырэнне Вэстра Эспланадэн.[2]

Затым муніцыпальнае таварыства Тэгс папрасіла прадставіць даклад аб магчымасці моста ў падаўжэнні Östra Kyrkogatan. Урад правінцыі прызначыў Ёна Гранена даследаваць яго і даследаванне Гранена паказала, што развадны мост з паваротным пралётам быў адзіным рэалістычным рашэннем, але і што дадатковыя выдаткі лічыліся занадта высокімі. Гэта прывяло Гранена да высновы аб выказванні супраць будаўніцтва моста на Östra Kyrkogatan. Але правінцыйны ўрад ў 1939 годзе вырашыў, што развадны мост павінен быць пабудаваны. Справа была перагледжана Каралём ў Савеце, які паслаў справу назад у правінцыйны ўрад на новы разгляд. Гэта прывяло да змены свайго меркавання, і было вырашана, што мост павінен быць пабудаваны на пашырэнне Вэстра Эспланадэн. Гэты мост, Тэгсброн, быў адкрыты ў 1949 годзе.[3][4][5]

Расследаванні, планы і рашэнні

[правіць | правіць зыходнік]

Муніцыпальнае таварыства ў 1960 годзе аб’ядналася з Воласцю Умеа, і была неабходнасць стварэння плана заніравання для цэнтральнага Тэг. Праз некалькі гадоў у 1965 годзе, калі камуна злілася з горадам Умеа, з’явілася неабходнасць для плана землекарыстання для ўсёй гарадской тэрыторыі. У плане землекарыстання вобласць была выдзелена для моста каля царквы, участка дарогі з Тэгсброна праз цэнтральны Тэг. Моцная меншасць у Дзяржаўным савеце была супраць Кюркброна.[6]

Інжынірынгавая кампанія Orrje & Co была нанята ў 1963 годзе, каб распрацаваць план маршруту руху Умеа. Таксама Дэпартамент муніцыпалітэта грамадскіх работ зрабіў расследаванне становішча моста.[7]

У кастрычніку 1964 года Orrje & Co прадставіла план маршруту руху, які казаў, якую ёмістасць трафіку мост павінен быў бы прапускаць у 1980 годзе: больш за 40 000 аўтамабіляў у суткі. План таксама заявіў, што мост павінен быць размешчаны ля царквы ў пашырэнні Östra Kyrkogatan.[8]

У лютым 1965 года гарадскі савет прыняў прапановы Orrje & Co па плане маршруту руху. У тым жа годзе парафіяльны савет прасіў новую экспертызу размяшчэння моста, указваючы на тое, што царкоўныя службы будуць патрывожаныя шумам вулічнага руху і далікатнае навакольнае асяроддзе вакол царквы будзе знішчана, калі мост будзе пабудаваны там. Пярэчанні парафіяльнай рады былі разгледжаны ў гарадской радзе. Гарадскі савет даручыў Orrje & Co зрабіць вывучэнне дадатковага месца размяшчэння для моста.[9]

У лістападзе 1965 Orrje & Co прадставіла дзве прапановы: першую — мост ля царквы і другую — мост, размешчаны больш на ўсход. Размяшчэнне побач з царквой лічылася найбольш прыдатным. Тым не менш, Оке Лундберг, які стаў архітэктарам павета ў 1964 годзе, выказаў здагадку, што праект Orrje & Co усходняй альтэрнатывы павінен быць выкарыстаны, як ён сцвярджаў, што тэхнічныя і эканамічныя перавагі размяшчэння побач з царквой не пераважваюць, але парушаюць эстэтычныя і гістарычныя каштоўнасці.[10][11]

У красавіку і маі 1966 два даследаванні былі прадстаўлены ў друкаваным выглядзе, Orrje & Co: «Ny bro över Ume älv: två principförslag»[12] і архітэктара Эрык Тэлауса «Bro över Umeälven. Synpunkter på miljöfrågor m m».[10]

Фірма Klemming och Thelaus заключыла кантракт з горадам Умеа для вывучэння экалагічных наступстваў моста, змешчанага побач з царквой і прапанавала канструкцыю моста і яго ўпор. Вынікі распрацовак, сярод іншага, суправаджаліся мадэллю ў маштабе 1:400, з папавярховым планам. Мемарандум падкрэсліў, што мост павінен быць паралельны Тэгсброну, каб упісацца ў артаганальныя і рэгулярныя структуры землекарыстання ў горадзе. Была таксама зроблена выснова, што для моста будзе неабходна вырабіць знешнюю сувязь або сувязь з Тэгсбронам. Таму фірма прапанавала мост з прамой бэлькай скрынкі з прамой вертыкальнай апорай.[13]

У чэрвені 1966 года адбыліся новы разгляд і абмеркаванне размяшчэння моста. Drätselkammaren, адказны за эканоміку горада, пагадзіўся з лініяй Дэпартаменту грамадскіх работ і сцвярджаў, што размяшчэнне побач з царквой ўзяло верх над іншымі варыянтамі. Гарадскі савет ухваліў прапанову Drätselkammaren без галасавання.[14]

У жніўні 1966 года выйшла справаздача Orrje & Co «Förslag till ny bro över Ume älv i sträckning Idrottsvägen-Östra Kyrkogatan» ("Прапанова па новым мосце праз раку Умэ Эльв), якая паказаў інжынерныя прынцыпы руху, што павінны легчы ў аснову Кюркброна. Яна павінна быў служыць у якасці асновы для планаў землекарыстання для частках горада. План землекарыстання быў ​​перагледжаны ў адпаведнасці справаздачы Orrje & Co і праекцыя моста была зроблена ў супрацоўніцтве са шведскай дарожнай адміністрацыяй. Розныя зацікаўленыя бакі былі выкліканыя, у тым ліку Асацыяцыя дарог, чые погляды на дызайн пралёта была важныя.[15] Пасля прапанова ад аддзела дарожных работ веласіпедная дарожка была змешчана паміж мостамі.

Новы план горада быў прыняты гарадскім саветам ў 1968 годзе. Адміністрацыйная Рада пярэчыла супраць гарадскога плана землекарыстання ў 1969 годзе і жадала расследавання больш ўсходняга месца для моста. У якасці прычыны было сказана, што размяшчэнне універсітэта Умеа і універсітэцкай бальніцы Норланд змяніла ўмовы, так як абодва ляжыць на ўсход ад горада Умеа. Таксама Шведскі нацыянальны савет спадчыны звярнуўся наконт парушэння неад’емных каштоўнасцей.

Кароль у Савеце перадаў гэтае пытанне на Нацыянальны дэпартамент планавання, які, у сваю чаргу, запытаў меркаванне шведскай дарожнай адміністрацыі, якая, нарэшце, ухваліла план. Разважанне было тое, што мэтай новага моста будзе памяншэнне трафіку на Тэгсброне, такім чынам, новы мост не можа быць занадта далёкі ад Тэгсброна. План землекарыстання быў ​​канчаткова зацверджаны ў верасні 1969 года. Праз два месяцы Кюркброн быў дададзены ў бюджэт Швецыі шашэйных дарог для 1970-74. Будаўніцтва пачалося ў 1972 годзе.[16][17]

Было падлічана, што Кюркброн забірае 54,5 працэнта ад трафіку з Тэгсброна. У той час на Тэгсброне было каля 25 000 аўтамабіляў у дзень, і гэта была максімальная ёмістасць для моста. Прагноз для 1990 года казаў пра 60 000 транспартных сродкаў на дзень.[18]

У звароце гарсавета наконт гадавога бюджэту за 28 кастрычніка 1971 года муніцыпальныя ўлады прапанавалі, што план «bro över Ume älv» («Мост праз раку Умэ Эльв») павінен быць прыняты. За гэтым рушылі ўслед гарачыя спрэчкі, якія доўжыліся шэсць гадзін аж да таго, як гарадскі савет прыняў рашэнне аб выдзяленні сродкаў для моста. Колькасць галасоў было 25 супраць на 26 на карысць, дзе прэзідэнт меў вырашальны голас.[6] Такім чынам, размяшчэнне моста каля царквы было вырашана.[19] Рашэнне аб будаўніцтве моста прывяло да таго, што правінцыйны ўрад атрымаў 43 скаргі супраць гэтага рашэння.[20] У маі 1972 года было падпісана пагадненне паміж Умеа і муніцыпалітэтам шведскім шашэйных дарог, што шведская дарожная адміністрацыя будзе будаваць мост, пачынаючы з 16 чэрвеня 1972 года. Было даручана пабудаваць мост за 18 600 000 крон. Тут ужо таксама ўключаны і іншыя працы, звязаныя з мостам.[21]

Выказванні супраць Кюркброна

[правіць | правіць зыходнік]

Дэбаты на мосце пачаліся ў 1965 годзе, калі царкоўны савет накіраваў ліст у гарадскі савет аб тым, што царкоўныя службы будуць сарваныя пры руху транспартных сродкаў на мосце.[6] У чэрвені 1971 павятовы архітэктар Оке Лундберг зноў выказаўся супраць размяшчэння моста падчас інфармацыйнай сесіі па муніцыпальным пытаннях у Хольсундзе[22]

У мясцовых СМІ было працягнута абмеркаванне пытання і розныя эксперты на нацыянальным узроўні пракаментавалі мост. 2 кастрычніка 1971 года быў пік супраціўлення пры дэманстрацыі супраць моста, што адбылася ва Умеа. Дэманстрацыя была ініцыяваная праз апытанне чытачоў у газеце Västerbottens-Kuriren у папярэдні дзень, якое паказала, што 84 працэнтаў былі супраць будаўніцтва Кюркброна.[18][23] Акрамя таго, ізноў прызначаны губернатар Карл Георг Самуэльсан стаў удзельнічаць у апазіцыі да Кюркброна.[24]

Некалькі членаў Цэнтрысцкай партыі спрабавалі спыніць будаўніцтва ў 1973 годзе на той падставе, што кошт узрос да 45 мільёнаў крон. Прапанова была адхілена на той падставе, што гэта было б больш дарагім для муніцыпалітэта перапрацаваць план землекарыстання горада і адмяніць існуючыя кантракты, чым працягнуць будаўніцтва. Акрамя таго, былі б наступствы зніжэння занятасці ў муніцыпалітэце, калі будаўніцтва не адбылося, як планавалася.[25][26] Апазіцыя да Кюркброна стала з тых часоў зніжацца.

Невядомым могілкі і гарматныя ядры

[правіць | правіць зыходнік]

На працягу лета 1972 года былі знойдзеныя невядомыя могілкі, калі працоўныя вялі раскопкі для моста побач з царквой. Старыя межы могілак былі невядомыя і карты не хапала.[27] Адкрыццё, зробленае захавальнікам старажытнасцей Суне Захрынсанам і Шведскім нацыянальным саветам па спадчыне, прыпыніла будаўніцтва моста для правядзення археалагічных раскопак. 22 валы былі выкапаныя з 1 ліпеня па 17 жніўня.

Вынік быў такім: сорак магіл і каля шасцідзесяці шкілетаў, а таксама рэшткі трун, ручак ад трун, арматуры, цвікі, упрыгожванні, цяжкія пласціны і г.д.. У раскопках былі знойдзеныя сямнаццаць гарматных ядраў. Гарматныя ядры, верагодна, з’явіліся з фінскай вайны 1808—1809 гг.

Будаўніцтва моста і адкрыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Пры будаўніцтве моста былі выкарыстаныя некалькі тэхнічныя навінак, напрыклад, настольны камп’ютар, калі здымкі і адлегласць вымяраліся з дапамогай лазера.[28] Кюркброна быў адкрыты 26 верасня 1975 года шведскім міністрам сувязі Бенгтам Норлінга.[6][29] У сувязі з будаўніцтвам моста адбылося шырокае перанакіраванне трафіку ў цэнтры Умеа. Тэг стаў першым раёнам ва Умеа, каб атрымаць пешаходныя і веласіпедныя дарожкі на ўсім шляху ў цэнтры горада.[30]

Пасля будаўніцтва моста

[правіць | правіць зыходнік]

Калі ў 1998 годзе пачалося будаўніцтва Колбэксброна, па Кюркброну праязджала прыкладна 16600, а па Тэгсброну — каля 21600 аўтамабіляў ў сярэднегадавы дзень.[31] У 2010 годзе па Кюркброну ездзіла каля 15 100, па Тэгсброну каля 27300 і па Колбэксброну каля 12000 аўтамабіляў ў сярэднегадавы дзень.[32]

З-за Колбэксброна, які паменшыў колькасць трафіку ў цэнтры і трансфармацыі Странгатан ад транзітнага маршруту на адной з вуліц горада[33] , важнасць Кюркброну паменшылася і мост у цяперашні час не загружаны [34]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ 1966 Trafikplan och generalplan (PDF)(недаступная спасылка). Centrum för regionalvetenskap, Umeå universitet. Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2014. Праверана 12 January 2014.
  2. ↑ Kommunkansliet 1975, pp. 1–2
  3. ↑ Kommunkansliet 1975, pp. 2–3
  4. ↑ Sjöström 1989, p. 92
  5. ↑ Fordell 2005, p. 48
  6. ↑ а б в г Sjöström 1989, p. 93
  7. ↑ Kommunkansliet 1975, p. 4
  8. ↑ Kommunkansliet 1975, pp. 4–5
  9. ↑ Kommunkansliet 1975, pp. 5–6
  10. ↑ а б Kommunkansliet 1975, p. 6
  11. ↑ Fordell 2005, p. 49
  12. ↑ Ny bro över Ume älv: två principförslag. Stockholm: Orrje & Co. 1966.
  13. ↑ Kommunkansliet 1975, pp. 7–8
  14. ↑ Kommunkansliet 1975, p. 9
  15. ↑ Kommunkansliet 1975, p. 10
  16. ↑ Kommunkansliet 1975, p. 11–13
  17. ↑ Fordell 2005, p. 50–51
  18. ↑ а б "84 procent av 2.392 vill slippa Kyrkbron". Västerbottens-Kuriren. No. 1 October. 1971. pp. 1 & 15.
  19. ↑ Fordell 2005, p. 47
  20. ↑ Kommunkansliet 1975, p. 14 och 15
  21. ↑ Kommunkansliet 1975, p. 19
  22. ↑ Sjöström 1989, p. 90
  23. ↑ "1.000 ville stoppa bron". Västerbottens-Kuriren. No. 4 October. 1971.
  24. ↑ Sjöström 1989, p. 91
  25. ↑ Kommunkansliet 1975, p. 19–20
  26. ↑ Fordell 2005, p. 51
  27. ↑ Rosén, pp. 142—146
  28. ↑ "Rymdålderns instrument till hjälp vid brobygget". Västerbottens-Kuriren. No. 26 September. 1975.
  29. ↑ "Norling: En demokratisk bro". Västerbottens-Kuriren. No. 27 September. 1975.
  30. ↑ "Umeås gågata förlängs Tegs-borna blir först med en egen cykelbana". Västerbottens-Kuriren. No. 26 September. 1975. p. 6.
  31. ↑ Umeåprojektet 2, förstudie (PDF)(недаступная спасылка). Vägverket (Снежань 2000). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2014. Праверана 12 January 2014.
  32. ↑ Trafikdatarapport 2008 – 2009 (PDF)(недаступная спасылка). Муніцыпалітэт Умеа (Снежань 2011). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2014. Праверана 12 January 2014.
  33. ↑ Strandgatan(недаступная спасылка). Umeå Municipality (22 лістапада 2010). Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2014. Праверана 12 January 2014.
  34. ↑ "Kyrkbron kan bli parkering". Västerbottens-Kuriren. No. 8 April. 2013. Архівавана з арыгінала 12 студзеня 2014. Праверана 8 мая 2014. Архіўная копія. Архівавана з першакрыніцы 12 студзеня 2014. Праверана 8 мая 2014.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
  • Så blev det en kyrkbro i Umeå. Umeå: Kommunkansliet. 1975.
  • Sjöström, Eskil, рэд. (1989). "Så blev det en kyrkbro - men partienheten brast". Så formades vårt Umeå: minnen av kommunalpolitiken i Umeå under 1950- och 1960-talen samt åren närmast därefter : gamla folkpartisters summerade intryck på 1980-talet. Umeå: Västerbottens-kuriren. pp. 90–94. ISBN 91-87732-00-9.
  • Rosén, Bo; Rosén Elsbeth (1997). "Tre gånger begravd". Pehr Adam Stromberg: omstridd landshövding i Västerbottens län under finska kriget 1808-1809. Acta Bothniensia occidentalis, 0347-8114 ; 17. Umeå: Västerbottens läns hembygdsförb. pp. 142–146. ISBN 91-971050-9-0. libris=8383580.
  • Fordell, Lassi (2005). "Kyrkbron i Umeå" (PDF). Oknytt. 2005(26):3-4: [47]-54 : ill. ISSN 0349-1706. 0349-1706.
  • Umeå kommuns ritningsarkiv. Ritningarna 3310-07 och 3311-07 (Revisionsritningar från 1975-09-16).
  • Ny bro över Ume älv: två principförslag. Stockholm: Orrje & Co. 1966.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Кюркброн_(Умеа)&oldid=4799843"