Магероя
| Магероя | |
|---|---|
| нарв. Magerøya | |
 Ландшафт | |
| Характарыстыкі | |
| Плошча | 436,6 км² |
| Насельніцтва | 3 201 чал. |
| Шчыльнасць насельніцтва | 7,33 чал./км² |
| Размяшчэнне | |
| 71°01′42″ пн. ш. 25°43′15″ у. д.HGЯO | |
| Акваторыя | Баранцава мора |
| Краіна | |
 | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Магероя (нарв.: Magerøya, ) — востраў у Баранцавым моры. Уваходзіць у склад Нарвегіі. Плошча - 436,6 км². Насельніцтва (2012 г.) - 3201 чалавек. На поўначы вострава месціцца мыс Нордкап, які лічыцца найбольш паўночным пунктам Еўропы.
Геаграфія і прырода[правіць | правіць зыходнік]
Востраў Магероя месціцца на поўдні Баранцава мора ў 1398 км на паўночны ўсход ад Осла, сталіцы Нарвегіі. На поўдні аддзелены ад мацерыка вузкім пралівам (каля 1,2 км) і фіёрдам Магероя (каля 6,87 км). Праз апошні пракладзены тунэль і шаша, якая злучае востраў з астатняй часткай Нарвегіі. Яшчэ некалькі фіёрдаў разразаюць берагавую лінію і ўдаюцца ўглыб. Унутраныя раёны Магероі пакрыты скальнымі выступамі і раўніннай тундрай. Найбольшая вышыня — 417 м над узроўнем мора.
Прыродны свет сушы бедны. Сярод раслін вылучаюцца карлікавыя бярозы, алешыны. Улетку на скалах гняздуе шмат птушак.
Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]
На Магероі знойдзены рэшткі старажытнага чалавека, што жыў каля 10 тысяч гадоў таму. Пісьмовыя крыніцы з'явіліся ў XVI ст. У той час востраў быў населены рыбакамі. У 1553 г. англійскі капітан Стывен Бора адкрыў мыс Нордкап, які палічыў найбольш паўночным пунктам Еўропы.
Падчас II Сусветнай вайны насельнікі Магероі пацярпелі ад нацысцкай акупацыі.
У нашы дні асноўныя віды дзейнасці астравіцян — рыбалоўства і абслугоўванне турыстаў.