Маршчэнне
Маршчэнне, Забіранне[1] — тэхніка, якая выкарыстоўваецца ў шыцці, каб скараціць даўжыню палоскі тканіны, дзякуючы чаму больш доўгі край можна было прышыць да карацейшага краю. Ён звычайна выкарыстоўваецца ў адзенні для стварэння дэкаратыўнага эфекту з фальбонамі, напрыклад, калі пышны рукаў прымацоўваецца да проймы або абшэўкі кашулі, або калі спадніца прымацоўваецца да ліфа.
Пры маршчэнні па адным краі тканіны робяцца паралельныя рады шыўкоў. Затым ніткі нацягваюць або «зацягваюць» так, што тканіна ўтварае невялікія зморшчыны ўздоўж нітак[2][3] .
Раней маршчэнне патрабавала фастрыгавання ўручную, што займала шмат часу і было неэфектыўна, асабліва з тоўстымі тканінамі. Цяпер хуткі і просты спосаб зморшчыць тканіну — выкарыстаць шырокі машынны шывок зігзаг. Ні пачатак, ні канец шва не фастрыгуюць, а верхнюю і ніжнюю ніткі пакідаюць свабоднымі. Затым гэтыя ніткі нацягваюцца, ствараючы маршчэнне.
У беларускім нацыянальным касцюме[правіць | правіць зыходнік]
Маршчэнне найбольш пашырана на Палессі і Падняпроўі (Буда-Кашалёўскі і Кобрынскі строі)[1].
Зноскі
- ↑ а б Этнаграфія Беларусі: энцыклапедыя / Беларуская Савецкая Энцыклапедыя; рэдкалегія: І. П. Шамякін (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Мінск: БелСЭ, 1989. — 375 с.
- ↑ Caulfield, S.F.A. and B.C. Saward, The Dictionary of Needlework, 1885, facsimile edition, Blaketon Hall, 1989, p. 219
- ↑ Picken, Mary Brooks: The Fashion Dictionary, Funk and Wagnalls, 1957. (1973 edition ISBN 0-308-10052-2)