Мая Пятроўна Нікуліна
| Мая Пятроўна Нікуліна | |
|---|---|
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Дата нараджэння | 9 лютага 1937[1] (87 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Альма-матар |
|
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменніца, паэтка, празаік, перакладчыца, педагог, публіцыстка, бібліёграф, школьны настаўнік, гісторык |
| Мова твораў | руская |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Прэміі |
Pavel Bazhov Prize[d] (2002) |
Мая Пятроўна Нікуліна (нар. 1937, Свярдлоўск) — руская пісьменніца, паэтэса, празаік, перакладчык, педагог і гісторык культуры. Сябра Саюзу пісьменнікаў СССР (1981) і Саюзу расійскіх пісьменнікаў (1991). Лаўрэатка Прэміі імя П. П. Бажова (2002).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзілася 9 лютага 1937 года ў Свярдлоўску ў сям'і служачых.
З 1954 па 1959 год навучалася геалагічным факультэце і з 1963 па 1968 год на філалагічным факультэце Уральскага дзяржаўнага універсітэта. З 1968 па 1987 год працавала старшым бібліёграфам у Свярдлоўскай абласной дзіцячай бібліятэцы. З 1987 года па 1992 год — загадчык аддзела гуманітарных навук у газеце «Навука Урала». З 1992 па 1998 год — намеснік галоўнага рэдактара і загадчыца літаратурнай аддзела часопіса «Урал». З 1995 па 2004 год — навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі і археалогіі Уральскага аддзялення РАН і загадчыца літаратурнай аддзела Уральскага дзяржаўнага універсітэта. З 1994 года была ініцыятарам і адным з арганізатараў гімназіі «Карыфей», выкладчык гэтай гімназіі па пытаннях гісторыі роднага краю і асноў мовазнаўства[2][3].
Сябра Саюзу пісьменнікаў СССР з 1981 года. З 1952 года выйшла першая публікацыя вершаў Нікулінай. З пад яе пяра выйшлі зборнікі: «Мой дом і сад» (1969), «Імёны» і «Душа права» (1977), «Каляіна» (1983), «Бабья трава» (1987) і «Камень. Пячора. Гара» і «Вершы» (2002) і «Выбранае: вершы і пераклады. Проза: у 2-х тамах» (2008). Нікуліна была ўдзельніцай 2-га і 3-га тамоў энцыклапедыі «Анталогія сучаснай уральскай паэзіі». З 1970 да 1980 года Нікуліна была арганізатарам і вядучай літаратурнай студыі. З'яўлялася аўтарам шматлікіх перакладаў з англійскай, чэшскай, славенскай і іспанскай моў[3][4][2].
У 2002 годзе «за кнігу «Камень. Пячора. Гара» была ўдастоена Прэміі імя П. П. Бажова.
Жыве ў горадзе Екацярынбургу.
Бібліяграфія
[правіць | правіць зыходнік]- 1969 — «Мой дом и сад»
- 1977 — «Имена: Стихи» и «Душа права»
- 1979 — «Край родной»
- 1983 — «Колея: Сб. стихов» и «Душа права: Лирика»
- 1986 — «Дочки-матери»
- 1987 — «Бабья трава»
- 1992 — «В полмира снег, сугробы и метели...»
- 1998 — «Прогулки по Екатеринбургу»
- 2002 — «Стихи» и «Камень. Пещера. Гора»
- 2008 — «Избранное в 2-х томах: стихотворения и переводы. Проза»
Зноскі
- ↑ Никулина Майя Петровна // https://www.biografija.ru/biography/nikulina-majya-petrovna.htm
- ↑ а б Люди города: поэт, писатель, публицист Майя Никулина. Праверана 26 студзеня 2021.(недаступная спасылка)
- ↑ а б Никулина Майя Петровна. Праверана 26 студзеня 2021.
- ↑ Никулина Майя Петровна. Праверана 26 студзеня 2021.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Урал литературный : Крат. биобиблиогр. слов. / А. А. Шмаков, Т. А. Шмакова. — Челябинск : Юж.-Урал. кн. изд-во, 1988 г. — 366 с. — С. 193 — ISBN 5-7688-0264-9
- Писатели Среднего Урала: Биобиблиогр. указ. / Сост. Л. И. Зыкова. — Свердловск, 1986 г. — С. 191—194.
- Знаменательные и памятные даты по Свердловской области на 1987 год: Библиогр. указ. — Свердловск, 1986 г. — С.9
- Литература Урала: Очерки и портр. / Науч. ред. Н. Л. Лейдерман. — Екатеринбург, 1998 г. — С. 275—280.
