Павалока

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Павалока (ад руск.: волочить — валачы) — шаўковая або папяровая тканіна[1]. Згадваецца ў Аповесці мінулых гадоў у якасці дарагога матэрыялу, узятага князем Алегам у якасці даніны[2]. Згадваецца ў Слове пра паход Ігараў у якасці дарагога матэрыялу.

Выкарыстоўваецца ў іканапісе як тканіна, што наклейваецца на іконную дошку  (руск.) перад накладаннем ляўкасу. Служыць для лепшага счаплення ляўкасу з паверхняй дошкі.

Павалока ў іканапісе ўжывалася не заўсёды. Маюцца абразы, на якіх павалокай пакрыта ўся аснова пад грунтам, але часцей кавалкамі павалокі закрываліся стыкі шматчасткавай іконнай дошкі (шчыта) альбо лакальныя дэфекты (сучкі, завіліны і т. п.). Для вырабу дарагіх абразоў выбіралася якасная кіпарысавая дошка, а ў якасці павалокі ўжывалася дарагая тканіна складанага перапляцення. На больш танных абразах выкарыстоўвалася тканіна з больш рэдкім размяшчэннем нітак, так званая сярпянка. На масавых абразах — так званых «краснушках  (руск.)» — часам у якасці павалокі ўжывалася папера. У цяперашні час у якасці павалокі часта выкарыстоўваецца марля[3].

Зноскі