Полацкая цэнтральная гарадская бальніца

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Полацкая ЦГБ
Каардынаты
Адрас Віцебская вобласць, Полацкі раён, г. Полацк
polmed.by/polotskaya-tse…

УАЗ «Полацкая цэнтральная гарадская бальніца» — комплекс лячэбна-прафілактычных устаноў Полацкага раёна. Будынак ЦГБ знаходзіцца ў Полацку.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У 1917 годзе ў Полацку функцыянавалі 2 бальніцы (земская і яўрэйская), працавалі дзве амбулаторыі (школьная і гарадская). У 1921 годзе на базе земскай бальніцы і фінляндскага шпіталя адкрылася Народная бальніца, у якой фунцыянавала некалькі аддзяленняў — тэрапеўтычнае, хірургічнае, венералагічнае, інфекцыйнае і гінекалагічнае.

Адразу пасля вайны былі адноўлены будынкі гарадской бальніцы і радзільнага дома. У 1948 годзе быў адкрыты анкалагічны дыспансер, а ў 1956 годзе — абласная псіханеўралагічная бальніца, у 1960 годзе — стаматалагічная паліклініка. У 1947 годзе быў узведзены будынак чыгуначнай бальніцы. На прамысловых прадпрыемствах і ў навучальных установах дзейнічала 20 пунктаў аховы здароўя. Медыцынскім абслугоўваннем палачан у 1985 годзе займалася 5 стацыянарных медыцынскіх устаноў на 1,5 тыс. ложкаў, шэраг паліклінік і дыспансераў, 5 аптэк, жаночая кансультацыя, дзіцячая малочная кухня. У іх працавала звыш 300 урачоў і 1 тысяча чалавек сярэдняга медыцынскага персаналу, правізараў, фармацэўтаў.

У 2005 годзе была сфарміравана новая структура сістэмы аховы здароўя горада і раёна — дзяржаўная ўстанова аховы здароўя «Полацкая цэнтральная гарадская бальніца». Праведзены рэканструкцыі і капітальныя рамонты ў Полацкай цэнтральнай гарадской паліклініцы, дзіцячай паліклініцы, тэрапеўтычным корпусе, цэнтральнай гарадской бальніцы, анкалагічным дыспансеры.

Структура Полацкай ЦГБ[правіць | правіць зыходнік]

У склад дзяржаўнай установы аховы здароўя «Полацкая цэнтральная гарадская бальніца» на правах адасобленых структурных падраздзяленняў уваходзяць:

  • Бабыніцкі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Багатырская ўрачэбная амбулаторыя;
  • Вароніцкая бальніца сястрынскага догляду;
  • Ветрынская ўчастковая бальніца;
  • Гаранская ўрачэбная амбулаторыя;
  • Гарчакоўская ўрачэбная амбулаторыя;
  • Гомельскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Домнікаўскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Дрэтуньскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Залескі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Заскаркаўскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Захарніцкі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • здраўпункты;
  • Карпекаўскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Льнозавадскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Маласітнянскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • медыка-санітарная частка ААТ «Полацк — Шкловалакно»;
  • Нацкі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Палатоўская бальніца сястрынскага догляду;
  • Паметніцкі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Полацкая гарадская бальніца № 1;
  • Полацкая гарадская паліклініка № 1;
  • Полацкая гарадская паліклініка № 2;
  • Полацкая дзіцячая паліклініка;
  • Полацкая стаматалагічная паліклініка;
  • Полацкая цэнтральная гарадская бальніца;
  • Полацкая цэнтральная гарадская паліклініка;
  • Полацкі міжраённы анкалагічны дыспансер;
  • Руднянскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Станцыя пералівання крыві;
  • Станцыя хуткай і неадкладнай медыцынскай дапамогі;
  • Сестрынкоўская бальніца сястрынскага догляду;
  • Трасніцкі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Трудаўскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Сестрынкоўская бальніца сястрынскага догляду;
  • Чарнаруцкі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Шпакаўшчынскі фельчарска-акушэрскі пункт;
  • Юравіцкі фельчарска-акушэрскі пункт.

Спецыялізаваную медыцынскую дапамогу: псіхатэрапеўтычную, псіхіятрычную, наркалагічную і псіхалагічную аказвае Полацкая абласная псіхіятрычная бальніца[1].

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Козел, О. В. Развитие здравоохранения в Полоцке в 20-е годы XX в. / О. В. Козел // Здравоохранение. — 2004. — № 11. — С. 59-61.
  • Медыцынскае абслугоўванне // Памяць: Полацк : гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]; склад. С. С. Чарняўская; навук. рэд.: Г. В. Штыхаў, С. В. Тарасаў; мастак Э. Э. Жакевіч. — Мінск : БелЭн, 2002. — С. 698.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]