Пётр Жылінскі
Пётр Жылінскі | |
|---|---|
.jpg) | |
| Нараджэнне | 1817 |
| Смерць | 1887 |
| Узнагароды |
   |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Пётр Жылінскі (1817—1887) — рымска-каталіцкі дзеяч, доктар багаслоўя.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Святар ад 1842 года. Пробашч Віленскай Вастрабрамскай парафіі. Прэлат прэпазіт Віленскае кафедры, афіцыял кансісторыі. У 1866 і ў 1868—1883 гадах адміністратар Віленскай дыяцэзіі ў сувязі з ссылкай у Вятку біскупа Адама Станіслава Красінскага. Выявіў сябе як актыўнага прыхільніка русіфікацыі касцёла. Бліжэйшымі памочнікамі яму ў гэтай справе былі ксяндзы Эдвард Тупальскі, Антоній Нямекша і Фердынанд Сенчыкоўскі. У лістападзе 1869 года падчас аўдыенцыі ў Аляксандра II заявіў, што з’яўляецца сапраўдным патрыётам Расіі і гатовы ўсім ахвяраваць дзеля Айчыны і цара. У 1871 годзе даў дазвол на выданне рускамоўнага катэхізму «Рымска-каталіцкі катэхізіс пра паслухмянасць і адданасць прастолу і Айчыне нашай Расіі або тлумачэнне 4-й запаведзі Госпада, якая датычыць начальства і яго ўлады». У 1876 годзе для паскарэння русіфікацыі касцёлаў былой Мінскай дыяцэзіі падзяліў яе на два візітатарствы — Мінскае і Слуцкае на чале з Фердынандам Сенчыкоўскім і Янам Юргевічам адпаведна. Палітыка адміністратара выклікала рэзкі супраціўленне вернікаў і святароў. 23 студзеня 1878 года Жылінскі атрымаў ліст ад кардынала Кацерыні, у якім Ватыкан абвінавачваў яго ў самавольным уступленні ў кіраванне дыяцэзіяй, а таксама ў спробах пазбыцца лепшых ксяндзоў і ўвесці ў касцёл рускую мову. Рым патрабаваў ліквідацыі пасад візітатараў. Пад канец 1882 года Пётр Жылінскі выехаў у Ватыкан, дзе адрокся ад ранейшых «памылак» і атрымаў адпушчэнне грахоў.
Узнагароджаны Ордэнам святой Ганны 2-й ступені з імператарскай каронай, Ордэнам святога Станіслава 2-й ступені з імператарскай каронай, залатым нагрудным крыжам, крыжам і медалём у гонар Крымскай вайны 1853—1856 і медалём у гонар здушэння паўстання 1863—1864 гадоў.
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Паміж краёвасцю і нацыянальнай ідэяй. Польскі рух на беларускіх і літоўскіх землях. 1864—1917 г. / Пад рэд. С. Куль-Сяльверставай. — Гродна: ГрДУ, 2001. — 322 с. ISBN 985-417-345-1.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пётр Жылінскі- Католическое духовенство Виленской епархии на 1872 г.
