Рохер Каньяс

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Футбол
Рохер Каньяс
Поўнае імя Рохер Каньяс Энаа
Нарадзіўся 27 сакавіка 1990(1990-03-27)[1][2][…] (34 гады)
Грамадзянства  Калумбія
Рост 190 см
Вага 78 кг
Пазіцыя паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Казахстан Шахцёр
Нумар 88
Маладзёжныя клубы
Калумбія Атлетыка Ураба
Калумбія Індэпенд’ентэ Медэльін
Клубная кар’ера[* 1]
2009 Калумбія Індэпенд’ентэ Медэльін 29 (0)
2010 Латвія Транзіт (Вэнтспілс) 4 (1)
2010—2011 Расія Сібір (Новасібірск) 21 (0)
2011   Польшча Ягелонія (Беласток) 0 (0)
2012—2013 Казахстан Шахцёр (Караганда) 52 (7)
2014—2017 Казахстан Астана 91 (12)
2017   Рэспубліка Кіпр АПОЭЛ (Нікасія) 13 (1)
2017 Казахстан Ардабасы (Шымкент) 12 (0)
2018 Беларусь Шахцёр (Салігорск) 16 (0)
2019 Казахстан Іртыш (Паўладар) 15 (3)
2021 Чылі Барнечэа (Сант’яга) 15 (1)
2022— Казахстан Шахцёр (Караганда)
  1. Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 12 лютага 2022.

Рохер Каньяс (ісп.: Roger Cañas; нар. 27 сакавіка 1990, Медэльін, Калумбія) — калумбійскі футбаліст, паўабаронца казахстанскага клуба «Шахцёр» з Караганды.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Дарослую кар’еру пачаў у 2009 годзе ў клубе «Індэпенд’ентэ Медэльін», з якім стаў чэмпіёнам Калумбіі. У 2010 годзе быў блізкі да пераходу ў італьянскі «Удзінезэ», аднак з-за змянення ліміту на легіянераў пераход не адбыўся, і Рохер, некаторы час пагуляўшы за латвійскі «Транзіт», перайшоў у новасібірскую «Сібір». Разам з «Сібір’ю» гуляў у Лізе Еўропы, застаўся ў камандзе і пасля яе выніку з Прэм’ер-лігі па выніках сезона 2010. У другой палове 2011 года на правах арэнды быў іграком польскай «Ягелоніі», аднак за асноўны склад правёў толькі адзін матч у Кубку Польшчы.

У студзені 2012 года стаў іграком карагандзінскага «Шахцёра», з якім у 2012 годзе стаў чэмпіёнам краіны, а ў 2013 годзе — уладальнікам Кубка і Суперкубка, гуляў таксама ў групавым раўндзе Лігі Еўропы. У канцы 2013 года стала вядома пра пераход Каньяса ў данецкі «Металург», аднак па выніках медагляду клуб адмовіўся адмовіўся ад падпісання іграка з-за наяўнасці ў яго толькі адной ныркі. У выніку ў лютым 2014 года Каньяс падпісаў двухгадовы кантракт з «Астаной». Па выніках сезона 2014 дапамог сталічнаму клубу ўпершыню стаць чэмпіёнам Казахстана. У 2015 годзе выйграў Суперкубак Казахстана, а таксама ўдзельнікаў у складзе «Астаны» ў групавым раўндзе Лігі чэмпіёнаў.

У жніўні 2016 года стаў капітанам каманды і падоўжыў кантракт да канца 2018 года. Дапамог клубу выйсці ў групавы раўнд Лігі Еўропы, а ў канцы сезона выйграў Кубак Казахстана. У студзені 2017 года быў адпраўлены ў арэнду ў кіпрскі АПОЭЛ, якому дапамог здабыць пятае запар чэмпіёнства. Пасля вяртання з арэнды ў чэрвені 2017 года «Астана» разарвала кантракт з паўабаронцам, і ў ліпені Каньяс падпісаў кантракт з «Ардабасы», з якім стаў бронзавым прызёрам чэмпіянату Казахстана 2017.

У лютым 2018 года падпісаў кантракт з беларускім клубам «Шахцёр» з Салігорска[3]. Замацаваўся ў стартавым складзе салігорскай каманды. У жніўні 2018 года самавольна ад’ехаў у Калумбію і пазней паведаміў, што не збіраецца вяртацца ў Беларусь[4].

У студзені 2019 года зноў апынуўся ў Казахстане, стаўшы іграком паўладарскага «Іртыша»[5]. Пакінуў каманду ў ліпені 2019 года[6], пасля чаго доўгі час заставаўся без каманды, пакуль у красавіку 2021 года не далучыўся да чылійскага «Барнечэа». У студзені 2022 года вярнуўся ў карагандзінскі «Шахцёр».

Дасягненні[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі