Перайсці да зместу

Скуола Сан-Рока

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Скуола
Скуола Сан-Рока
Scuola Grande di San Rocco
45°26′12″ пн. ш. 12°19′30″ у. д.HGЯO
Краіна  Італія
Горад Венецыя
Тып будынка скуола
Архітэктурны стыль рэнесансная архітэктура
Будаўнік Барталамеа Бона, Скарпаньіна
Архітэктар Барталамеа Бона, Скарпаньіна
Дата заснавання 1517[1] і 1527
Будаўніцтва 15151549 гады
Сайт scuolagrandesanrocco.it
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Salone Maggiore

Скуола Сан-Рока (італ.: Scuola Grande di San Rocco) — заснавана ў 1549 брацтвам Сан-Рока і належыць да адной з шасці венецыянскіх вялікіх скуол.

Братэрства Сан-Рока (Св. Роха) было зарэгістравана Саветам Дзесяці ў 1481 годзе для аказання дабрачыннай дапамогі хворым. Да 1515 Братэрства налічвала больш за 500 членаў і для яго спатрэбіўся вялікі будынак. Будаўніцтва будынка пачалося ў 1515 па праекце Барталамеа Бона. Яго змяніў Сантэ Ламбарда. Скончана архітэктарам Антоніа Абондзі (вядомым як Скарпаньіна) ў 1549 годзе, дабудавалі другі паверх і парадны ўваход. Скуола размешчана на аднайменнай плошчы, каля царквы Сан-Рока і захавала рысы працы абодвух дойлідаў. Першы паверх з вокнамі-біфорэ характэрны для Бона, другі, са здвоенымі вокнамі, - для Скарпаньіна. Будаўніцтва вялося ў асноўным на ахвяраванні венецыянцаў, якія верылі ў заступніцтва Святога Роха ад заразных хвароб. Мошчы Святога Роха знаходзяцца ў царкве Сан-Рока, якая стаіць насупраць скуолы. На сённяшні дзень Братэрства Сан-Рока існуе і працягвае займацца дабрачыннасцю.

У 1564 годзе быў аб'яўлены конкурс на роспіс з удзелам Паала Веранезэ, Андрэа Ск'явонэ, Сальвіяці, Тынтарэта і Цукары. Тынтарэта абышоў канкурэнтаў, прадставіўшы замест накіда гатовую карціну «Святы Рох ў славе». Гэтая карціна цяпер знаходзіцца на столі ў зале Альберга (Sala de'll Albergo). Пасля гэтага на працягу 23 гадоў Тынтарэта распісваў скуолу Сан-Рока. Генры Джэймс пісаў: "Наўрад ці мы знойдзем у іншым месцы чатыры сцяны, у якія ўкладзены столькі геніяльнасці. Паветра гэтых палотнаў такое дыхтоўнае, што цяжка дыхаць".

Скуола складаецца з ніжняга і верхняга паверхаў і залы Альберга.

  • Giulio Lorenzetti; Venezia e il suo estuario; EDIZIONI LINT TRIESTE; ristampa del 1974 con presentazione di Nereo Vianello
  • Astrid Zenkert, Tintoretto in der Scuola di San Rocco. Ensemble und Wirkung, Tubinga, Ernst Wasmuth Verlag, 2003. ISBN 3-8030-1918-4
  • Heiner Wittmann, Sartre und die Kunst. Die Porträtstudien von Tintoretto bis Flaubert, Tubinga, Gunter Narr Verlag, 1996. ISBN 3-8233-5167-2.