Сонечны вецер
Сонечны вецер — струмень іянізаваных часціц (галоўным чынам геліева-вадароднай плазмы), які мінае з сонечнай кароны з хуткасцю 300—1200 км/сек у навакольную касмічную прастору.
Гісторыя даследвання[правіць | правіць зыходнік]
Вывад пра існаванне зроблены з даследвання каменных хвастоў у 1957г.
Характарыстыка[правіць | правіць зыходнік]
Сонечны вецер распаўсюджваецца амаль радыяльна ад Солнца (адхіленне не больш 3-6°) і даходзіць да адлегласцей 15‑200 астранамічных адзінак.На арбіце Зямлі яго сярэдняя скорасць каля 500 км/сек, сярэдняя канцэнтрацыя электронаў і пратонаў 3-5 часціц на 1 см2. Энергіі часціц адпавядае тэмпература ў інтэрвале 30 000-100 000 °C. Сонечны вецер нясе з сабой магнітнае поле, якое мае сектарную структуру, яго велічыня прыкладна ў 20 тысяч разоў слабейшая за магнітнае поле Зямлі каля палюсаў. [1]
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ Брандт Дж. Солнечный Ветер . пер. с Англ., 1973. М.С. Коўнер