Стэтаскоп
З пляцоўкі Вікіпедыя.
Стэтаскоп (стар.-грэч. Στηθοσκόπιο, з στῆθος «грудзі» + σκοπή «агляд») - прыбор для выслухвання шумоў ўнутраных органаў: лёгкіх, бронхаў, сэрца, сасудаў, кішачніка і інш. Уяўляе сабой трубку ў выглядзе тонкага пустога цыліндру з увагнутай ракавінай для вуха.
Гісторыя[правіць | правіць тэкст]
Стэтаскоп вынайдзены ў 1816 г. заснавальнікам дыягнастычнага метаду аўскультацыі Рэнэ Лаэнекам (en: René Laennec), французскім урачом, заснавальнікам навуковай дыягностыкі (галоўная праца: «De l'auscultation mediate», 1819).
