Сываратачная хвароба

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сываратачная хвароба
МКХ-10 T80.680.6
МКХ-9 999.5999.5
DiseasesDB 11970
MedlinePlus 000820
eMedicine med/2105 
MeSH D012713
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сываратачная хвароба[1] — алергічнае захворванне, якое развіваецца пры лячэнні імуннымі сывараткамі жывёльнага паходжання.

Уяўляе сабой імунную рэакцыю на ўвядзенне чужародных бялкоў сывараткі, якая заключаецца ва ўтварэнні вялікай колькасці злучальных іх антыцел плазмацытамі арганізма чалавека. Гэта рэакцыя ёсць прыватным выпадкам гіперчуллівасці III тыпу. Антыцелы чалавека звязваюць чужародныя бялкі, утвараючы імунныя комплексы. Пры гэтым фагацытоз і камплімент-залежны лізіс комплексаў антыген-антыцел адбываецца павольна, дазваляючы ім аказваць пашкоджвальнае дзеянне на арганізм. Упершыню апісаў гэта захворванне аўстрыйскі імунолаг Піркэ.

Сімптомы[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ТСБМ. Т. 5-1. — С. 430

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]