Сімон Врацян

Сімон Врацян
арм.: Սիմոն Վրացեան
прэм’ер-міністр Арменіі[d] 23 лістапада 1920 — 2 снежня 1920
Папярэднік	Hamo Ohanjanyan[d]
міністр замежных спраў (Рэспубліка Арменіі) 23 лістапада 1920 — 2 снежня 1920
Папярэднік	Hamo Ohanjanyan[d]
міністр сельскай гаспадаркі[d] (Рэспубліка Арменіі) 3 красавіка 1920 — 23 лістапада 1920
міністр працы[d] (Рэспубліка Арменіі) 3 красавіка 1920 — 23 лістапада 1920
дэпутат (Нацыянальны Сход Арменіі) 1918 — 1920
міністр унутраных спраў[d] (Рэспубліка Арменіі) 24 лістапада 1920 — 2 снежня 1920
галоўны рэдактар[d] (Hairenik[d]) 1911 — 1914
Папярэднік	Siamanto[d]
Пераемнік	Manoug Hampartsoumian[d]
галоўны рэдактар[d] (Vem[d]) верасень 1933 — кастрычнік 1939
Нараджэнне	24 сакавіка 1882(1882-03-24) Bolshiye Saly[d], Нахічэвань-на-Доне, Расійская імперыя
Смерць	21 мая 1969(1969-05-21) (87 гадоў) Бейрут, Правінцыя Бейрут, Ліван
Месца пахавання	Бейрут
Імя пры нараджэнні	арм.: Սիմոն Գռուզեան
Партыя	Дашнакцуцюн
Член у	Армянскі нацыянальны савет Delegation of the Armenian Republic[d]
Адукацыя	Геваркянская тэалагічная семінарыя (1906) Імператарскі Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт (1910)
Дзейнасць	палітык, палітолаг, пісьменнік, юрыст, журналіст
Месца працы	Vem[d] Hairenik[d] Droshak[d]
Сімон Врацян на Вікісховішчы

Сімон Врацян (1882—1969) — армянскі дзяржаўны дзеяч, апошні прэм’ер-міністр Рэспублікі Арменіі (з 25 лістапада па 2 снежня 1920 г.). Пасля ўсталявання ў Арменіі савецкай улады эміграваў, жыў у Францыі, ЗША, Ліване. У 1967 г. апублікаваў шасцітамовыя ўспаміны «Па дарогах жыцця».

Біяграфія

Нарадзіўся ў сяле Вялікія Салы. Адукацыю атрымаў у мужчынскай гімназіі ў Нахічэвані-на-Доне. Пасля сканчэння Эчміядзінскай духоўнай семінарыі, у 1906 году, вярнуўся ў Нахічэвань. Пачаў займацца рэвалюцыйнай дзейнасцю, але, асцерагаючыся пераследаў, з’ехаў у Батум, потым у Трапезунд, а потым у Канстанцінопаль. У 1908 годзе Врацян вярнуўся ў Расію. У Санкт-Пецярбургу паступіў ва ўніверсітэт, вучыўся на юрыдычным і педагагічным факультэтах. У 1911-13 гг. быў рэдактарам штодзённай газеты «Радзіма» ў ЗША. У пачатку Першай сусветнай вайны, знаходзіўся ў Тыфлісе, беручы ўдзел у фармаванні армянскіх добраахвотніцкіх дружын на Каўказскім фронце.

У 1918 году быў абраны членам Закаўказскага сойма. Пасля абвяшчэння незалежнасці Арменіі быў прызначаны кіраўніком дыпламатычнай місіі рэспублікі пры Самаахвотніцкім войску поўдня Расіі генерала Дзянікіна. У 1919 году быў абраны дэпутатам парламента Арменіі, пазней стаў міністрам сельскай гаспадаркі і працы дашнакскага ўрада.

У лістападзе 1920-га абраны прэм’ер міністрам. Праз месяц па пагадненні з РСФСР урад Врацяна быў адхілена ад улады. У пачатку 1921 года ўзначаліў так званы «Камітэт выратавання Радзімы». Актыўна браў удзел у антысавецкім паўстанні, а пасля яго паразы назаўжды пакінуў радзіму. Панёс з сабой сцяг Першай рэспублікі Арменіі, якой кіраваў 8 дзён.

Пасля жыў у Францыі, ЗША, Блізкім Усходзе і тд. З 1951 года і да канца жыцця дырэктар армянскай семінарыі ў Бейруце (Ліван). Памёр у 1969 годзе.

Спасылкі

• Симон Врацян. Биографические данные // Правительство республики армения
• Врацян Симон // Энциклопедия Genocide.ru