Тэставанне стабільнасці

Тэставанне стабільнасці або тэставанне надзейнасці (англ. — Stability/Reliability Testing) — адзін з відаў аўтаматызаванага тэставання ПЗ, мэтай каторага з’яўляецца праверка працаздольнасці праграмы (англ. application) пры працяглым тэставанні з чаканым узроўнем нагрузкі. Перад тым як падвяргаць ПЗ экстрэмальным нагрузкам варта правесці праверку стабільнасці ў меркаваных умовах працы, гэта значыць пагрузіць прадукт у поўную рабочую атмасферу. Пры тэставанні, працягласць яго правядзення не мае першараднага значэння, асноўная задача — назіраючы за выкарыстаннем рэсурсаў, выявіць ўцечкі памяці і прасачыць каб хуткасць апрацоўкі дадзеных і / або час водгуку прылады ў пачатку тэста і з цягам часу не памяншалася. У адваротным выпадку верагодныя збоі ў працы прадукту і перазагрузкі сістэмы. Часта ў «хатніх» умовах тэставанне стабільнасці сумяшчаюць са стрэс-тэставаннем, то ёсць правяраюць не толькі стабільнасць, але і здольнасць прылады пераносіць жорсткія ўмовы і моцныя нагрузкі працяглы час.