Удзельнік:Хаймэ Гарсія/Taller

Шынуса
грэч. Σχοινούσσα
Характарыстыкі
Плошча	8,512 км²
Найвышэйшы пункт	152 м
Насельніцтва	256 чал. (2011)
Шчыльнасць насельніцтва	30,08 чал./км²
Размяшчэнне
36°52′30″ пн. ш. 25°31′18″ у. д.
Архіпелаг	Кікладскія астравы
Краіна	Грэцыя
Перыферыя	Кікладскія астравы
Перыферыйная адзінка	Наксас

Шынуса (грэч.: Σχοινούσσα) — востраў Дробных Кікладаў. Размешчаны побач з астравамі Іраклія і Куфанісія. Уваходзіць у склад Паўднёвых Эгейскіх астравоў. Насельніцтва паводле перапісу 2001 года — 206 чалавек.

Размяшчэнне

Шынуса знаходзіцца на поўдні ад Наксаса і на паўночным захадзе ад Іраклія, уваходзіць у склад Дробных Кікладаў і Захадніх Кікладаў. Востраў звязаны з Пірэем. Мерсіні, порт вострава, лічыцца адным з найлепшымі для маленькіх лодак на Эгейскім моры.

Гісторыя

Старажытныя часы

Археалагічнымі знаходкамі даказана, што Шыуса была населена са старажытных часоў, раней 2000 года да н.Э. Дзякуючы кераміцы, востраў стаў буйным гандлёвым цэнтрам пад візантыйскай уладай.

Сярэднавякоўе

На канцы XI стагоддзя, востраў стаў маёмасцю манастыра Хазавіётіса Амаргоса. Пасля заваявання Канстанцінопаля падчас Чацвёртага крыжовага паходу, Шынуса перайшоў да венецыянскіх рук. Пры Асманскай імперый востраў напэўна заставаўся без насельніцтва з-за пірацкіх нападаў.

XIX стагоддзе

За сілу Ландонскага Пратакола 1829 года, Шынуса, як частка Кікладскіх астравоў, увайшла ў склад новаўтворанай грэчэскай дзяржавы. На сярэдзіне стагоддзя, вялікая частка перасяленцаў з Амаргоса, якія ўсталяваліся на востраве на сярэдзіне XVIII стагоддзя, пераехала ў Афіны.

XX стагоддзе

Падчас Другой Сустветнай Вайны, востраў быў акупаваны з 1941 па 1943 гадах італьянскімі войскамі, а пасля немецімі. Дрэнныя жыццёвыя ўмовы падчас вайны абавязалі шмат людзей пакінуць востраў.

Актуальнасць

Хаця транспортная сець да тых часоў стварае праблемы, паляпшэнне адукацыйных установаў ды развіццё турызму паспрыялі выбару востпава як месца пражывання ці другога памяшкання маладым

Aunque la red de transporte sigue causando problemas, la mejora de las instalaciones educativas y el surgimiento del turismo han contribuido a que las familias jóvenes hayan elegido la isla como lugar para asentarse o como segunda residencia.